Zoeken in kerkelijke documenten en berichten

Het feit dat het godgewijde leven overal aanwezig is en het evangelisch karakter van zijn getuigenis, tonen overduidelijk aan – mocht dat nog nodig zijn – dat deze vorm van leven geen losstaand randverschijnsel is maar dat ze de gehele kerk aangaat. Tijdens de synode hebben de bisschoppen dit herhaalde malen benadrukt:: ”De re nostra agitur”, het betreft iets wat ons aangaat. Vgl. Bisschoppensynodes, Propositiones van de 9e Gewone Bisschoppensynode over het religieuze leven (29 okt 1994), 2 Inderdaad staat het godgewijde leven in het hart van de kerk als een beslissend element voor haar zending ”omdat het op duidelijke wijze het diepste wezen van de christelijke roeping openbaart en betekent”, 2e Vaticaans Concilie, Decreet, Over de missie-activiteit van de Kerk, Ad Gentes Divinitus (7 dec 1965), 18 en daarnaast ook het streven van heel de kerk als bruid naar de vereniging met de éne Bruidegom. Vgl. 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de Kerk, Lumen Gentium (21 nov 1964), 44 Vgl. H. Paus Paulus VI, Apostolische Exhortatie, Over de vernieuwing van het religieuze leven volgens de richtlijnen van het Tweede Vaticaans Concilie, Evangelica Testificatio (29 juni 1971), 7 Vgl. H. Paus Paulus VI, Postsynodale Apostolische Exhortatie, Over de Evangelisatie in de Moderne Wereld, Evangelii Nuntiandi (8 dec 1975), 69

Tijdens de synode is verschillende keren naar voren gebracht dat het godgewijde leven niet alleen in het verleden een hulp en steun voor de kerk is geweest, maar dat het nog steeds een kostbare en noodzakelijke gave is voor het heden en de toekomst van het Godsvolk omdat het intiem verbonden is met leven, heiligheid en zending van dit volk van God. Vgl. 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de Kerk, Lumen Gentium (21 nov 1964), 44

De moeilijkheden die op het ogenblik een aantal instituten in bepaalde gebieden op de wereld doormaken, mogen niet leiden tot twijfel aan het feit dat het beleven van de evangelische raden een wezenlijk bestanddeel is van het leven van de kerk, waaraan het een waardevolle impuls geeft tot steeds groter trouw aan het evangelie. Vgl. H. Paus Johannes Paulus II, Audiëntie, De Kerk als het "priesterlijk" volk (28 sept 1994), 5

Er zullen misschien in de toekomst nieuwe vormen van godgewijd leven komen, maar de keuze die concreet wordt door zich geheel en al weg te schenken uit liefde voor Jezus onze Heer, en, in Hem, voor ieder lid van de mensenfamilie, zal niet wezenlijk veranderen. Op deze zekerheid, inspiratie voor talloze mensen in de loop der eeuwen, blijft het christenvolk vertrouwen want het weet dat het aan deze edelmoedige zielen de meest krachtige steun zal mogen ontlenen op zijn weg naar het hemels vaderland.