Paus Franciscus - 30 januari 2020
De huidige sociaal-culturele context is een geleidelijke uitholling van het bewustzijn van wat het menselijk leven kostbaar maakt. Het wordt in feite steeds meer gewaardeerd om zijn efficiëntie en nut, zodat degenen die niet aan dit criterium voldoen, als "afgedankte levens" of "onwaardige levens" worden beschouwd. In deze situatie van verlies van authentieke waarden mislukken ook de onvervreemdbare plichten van menselijke en christelijke solidariteit en broederschap.
In werkelijkheid verdient een samenleving de kwalificatie "menselijk" als zij antilichamen ontwikkelt tegen de cultuur van het terzijde gooien; als zij de immateriële waarde van het menselijk leven erkent; als solidariteit actief wordt beoefend en gewaarborgd als de basis van het samenleven.
Wanneer de ziekte op de deur van ons leven klopt, komt de noodzaak om iemand dicht bij ons te hebben die ons in de ogen kijkt, die onze hand vasthoudt, die zijn tederheid manifesteert en voor ons zorgt, zoals de barmhartige Samaritaan van de Evangelieparabel Vgl. Paus Franciscus, Boodschap, 28e Wereldgebedsdag voor de Zieken (2020), "Komt allen tot Mij die uitgeput zijt en onder lasten gebukt, en Ik zal u rust en verlichting schenken" (Mt. 11, 28) (3 jan 2020), meer en meer in ons naar voren.
