Paus Franciscus - 4 augustus 2019
De laatste tijd hebben we meer aandacht voor de vaak stille en onderdrukte noodkreet van onze broeders en zusters die het slachtoffer zijn van machtsmisbruik, gewetensmisbruik en seksueel misbruik door gewijde ambtsdragers. Zeker is dit een ellendige tijd voor de slachtoffers van verschillende vormen van misbruik, maar ook voor hun familie en voor heel het volk van God.
Zoals u weet, zijn we vastbesloten om de nodige hervormingen door te voeren om van meet af aan een cultuur van pastorale zorg te bevorderen, zodat de cultuur van misbruik geen ruimte krijgt om zich te ontwikkelen, laat staan om zich te bestendigen. Het is geen gemakkelijke opgave van korte duur, ze vereist de inzet van iedereen. Als men vroeger vaak naliet om hulp te bieden, willen we nu dat bekering, transparantie, oprechtheid en solidariteit met de slachtoffers in onze manier van handelen doorslaggevend worden. Dit zal ons ook helpen om meer aandacht te besteden aan iedere vorm van menselijk lijden. Vgl. Paus Franciscus, Brief, Naar aanleiding van het Pennsylvania-report over seksueel misbruik in de Verenigde Staten, Aan het Volk Gods (20 aug 2018)
Dit lijden laat priesters ook niet onverschillig. Ik kon dit vaststellen tijdens verschillende pastorale bezoeken in mijn bisdom en op andere plaatsen waar ik de gelegenheid had om priesters persoonlijk te ontmoeten. Velen uitten hun verontwaardiging over wat er gebeurd is en ook hun frustratie omdat “zij ondanks hun toegewijde inzet verdacht gemaakt en in vraag gesteld worden, wat de twijfel, angst en wantrouwen bij vele mensen nog deed toenemen”. Paus Franciscus, Toespraak, Ontmoeting met priesters, religieuzen, Godgewijden en seminaristen (16 jan 2018) Talrijke brieven van priesters beschreven ook deze ervaring. Tegelijkertijd is het bemoedigend vast te stellen dat er herders zijn die bij het zien en erkennen van het lijden van de slachtoffers en van het volk van God, op zoek gaan naar woorden en wegen van hoop.
Zonder de schade aangericht door sommige van onze broeders te miskennen of weg te wuiven, zou het onrechtvaardig zijn om niet dankbaar te zijn voor zoveel priesters die trouw en edelmoedig, alles wat ze zijn en bezitten geven voor het welzijn van anderen. Vgl. 2 Kor. 12, 15 Zij ontwikkelen een geestelijk vaderschap dat bekwaam is om te wenen met hen die bedroefd zijn. In vaak onherbergzame, afgelegen of verwaarloosde gebieden of situaties, maken talloze priesters van hun leven een werk van barmhartigheid, ook al lopen ze het risico hun eigen leven erbij in te schieten. Ik erken en waardeer uw moedige en volhardende voorbeeld. Het laat ons in tijden van onrust, schaamte en lijden zien dat u zich vreugdevol voor het Evangelie blijft inzetten. Vgl. Paus Franciscus, Brief, N.a.v. seksueel misbruik affaires, Aan het pelgrimerende volk van God in Chili (31 mei 2018)
Het is mijn overtuiging dat in de mate we trouw zijn aan Gods wil, de tijden van kerkelijke loutering die we nu beleven, ons gelukkiger en eenvoudiger zullen maken en in de nabije toekomst heel vruchtbaar zullen zijn. “Laten we niet ontmoedigd raken! De Heer is bezig zijn Bruid te louteren en ons allen tot inkeer te brengen. Hij laat ons deze beproeving doorstaan om ons te doen beseffen dat we zonder Hem slechts stof zijn. Hij redt ons uit de schijnheiligheid en de spiritualiteit van de uiterlijke schijn. Hij stort zijn Geest uit om de schoonheid van zijn Bruid die op flagrant overspel betrapt is, te herstellen. Het lezen van hoofdstuk 16 van de profeet Ezechiël kan ons vandaag goed doen. Het gaat over de geschiedenis van de Kerk en ieder van ons kan ook zeggen: dat is ook mijn verhaal. Uiteindelijk, maar door je schaamte heen, zal je herder blijven. Onze nederige bekering, ons stil berouw dat ons ten aanzien van de afschuwelijke zonde en de ondoorgrondelijke grootheid van Gods vergeving in tranen doet uitbarsten, is het begin van onze heiligheid”. Paus Franciscus, Toespraak, Ontmoeting met de clerus van het bisdom Rome (7 mrt 2019)
