Robertus Kard. Sarah - 8 juni 2019
Het Westen is bezig aan een zelfvernietiging proces, ondanks wetenschappelijke en technologische successen, en de schijn van welvaart. Het verraad: is dat niet wat zich heeft voorgedaan in het leven van de Vorst onder de Apostelen, de apostel Petrus, in de nacht van Witte Donderdag op Goede Vrijdag? Heeft hij toen niet de bittere vrucht geproefd van dit in de steek laten: een grenzeloze droefheid en een eenzaamheid die hem tot zelfmoord hadden kunnen brengen, zoals bij Judas, als hij niet de blik van de Heer had ontmoet die bedelde om zijn liefde?
We lezen in het Evangelie: "Toen keerde de Heer zich om en keek Petrus aan; het schoot Petrus te binnen hoe de Heer hem gezegd had: eer vandaag een haan kraait, zult ge Mij driemaal verloochenen." (Lc. 22, 61) Dan vervolgt de Heilig Schrift: "En Petrus ging naar buiten en begon bitter te wenen." (Lc. 22, 62) Gelukkige tranen van berouw en inkeer bij Petrus die God gebruikte om hem weer terug te brengen op de weg van de bijzondere en unieke missie die hem in Caesarea Philippi was toevertrouwd: "Gij zijt Petrus en op deze steenrots zal Ik mijn Kerk bouwen"! Laten wij ons nu deze vraag stellen: kiest Europa in de XXIe eeuw voor de houding van Judas, dat wil zeggen voor zelfmoord of zelfvernietiging, omdat het niet terug heeft durven komen naar zijn christelijke wortels of zal het, zoals de heilige Johannes Paulus II vroeg, bereid zijn "zich bewust te worden van zijn geestelijke erfenis"? Daarop gaf de heilige Paus uit Polen ten antwoord: "een dergelijke stuwkracht zal het slechts ten deel vallen door een hernieuwd luisteren naar het Evangelie van Christus". H. Paus Johannes Paulus II, Encycliek, De Kerk leeft van de Eucharistie, Ecclesia de Eucharistia (17 apr 2003), 120
