De heilige Synode draagt alle bisschoppen en anderen die het ambt van het leren en de zorg hebben om mensen te ondersteunen op:

Dat zij – volgens het gebruik van de Katholieke en Apostolische Kerk, welke vanaf de eerste tijden van het christelijke geloof is overgeleverd, en volgens de éénstemmige mening van de heilige vaderen en volgens de decreten van de heilige Concilies - de gelovigen, vooral over de voorspraak en het aanroepen van heiligen en de verering van relikwieën en het rechtmatige gebruik van afbeeldingen zorgzaam moeten onderrichten en hen te leren: dat heiligen die samen met Christus heersen, hun gebeden voor de mensen brengen voor het aangezicht van God. Het is goed en nuttig, hen smekend aan te roepen, tot hen te bidden, toevlucht te nemen tot hun bijstand en voorspraak, om van God ,door Zijn Zoon Jezus Christus onze Heer, die alleen onze Verlosser en Redder is, weldaden te ontvangen.

Allen die loochenen:

• dat heiligen, die zich verheugen in de eeuwige gelukzaligheid in de hemel, niet moeten worden aangeroepen,
• of zelfs menen, heiligen bidden niet voor de mensen,
• of het aanroepen van heiligen – opdat zij voor ons persoonlijk zouden bidden - is een afgodendienst,
• of dit alles in tegenspraak is met het Woord Gods en strijdig is met het unieke middelaarschap van Jezus Christus, tussen God en mens Vgl. 1 Tim. 2, 5 ,
• of het is dom om diegenen die in de hemel heersen met hart en mond aan te roepen,

zij denken goddeloos.

Ook de heilige lichamen van heilige martelaren en anderen, die met Christus leven, die levende ledematen zijn van Christus en tempel van de Heilige Geest Vgl. 1 Kor. 3, 16 Vgl. 1 Kor. 6, 15.19 Vgl. 2 Kor. 6, 16 die door Hem zijn opgewekt tot eeuwig leven en verheerlijkt, moeten door gelovigen vereerd worden, waardoor de mensen van God vele weldaden worden verleend.

Daarom zijn diegene die beweren

• dat relikwieën geen verering of eerbewijzen verschuldigd zijn,
• of dat zij en andere heilige gedenktekens (monumenta) door gelovigen nutteloos vereerd worden
• en het gedenken van heiligen, om hun bijstand te verkrijgen, tevergeefs wordt gedaan,

te veroordelen, zoals de Kerk al vroeger heeft veroordeeld en ook nu veroordeelt.

Verder moeten de afbeeldingen van Christus, van de Moeder van God Maria en andere heiligen in de Godshuizen (templis) zijn en behouden worden, om hen de verschuldigde eer en verering te kunnen bewijzen.

Niet dat men gelooft, dat in hen één of andere godheid of kracht schuilgaat, waardoor zij vereerd moeten worden, of dat men iets van hen zou kunnen vragen, of dat de mensen vast vertrouwen moeten hebben in beelden, zoals vroeger door heidenen werd gedaan, die hun hoop stelden op afgodsbeelden Vgl. Ps. 135, 15-17 , maar, omdat de eer, die hun bewezen wordt, betrekking heeft op het oerbeeld (prototypa), zodat wij door de afbeeldingen die wij kussen en voor wie wij het hoofd ontbloten en neerknielen, Christus aanbidden en de heiligen, wiens afbeelding zij vertegenwoordigen, vereren.

Dit werd door de besluiten van Concilies en vooral door de tweede Synode van Nicaea in de 2e Concilie van Nicea
Sessio VII - Definitio de sacris imaginibus
7e Zitting - De definitie aangaande heilige afbeeldingen
(13 oktober 787) op dreiging met straf, vastgelegd. 2e Concilie van Nicea, 7e Zitting - De definitie aangaande heilige afbeeldingen, Sessio VII - Definitio de sacris imaginibus (13 okt 787)

Het volgende moeten de bisschoppen zorgvuldig onderwijzen:

Door dat wat in een schilderij of in andere afbeeldingen is uitgedrukt door middel van verhalen (historias) over het geheim van onze verlossing, wordt het volk opgevoed en gesterkt om zich de geloofsartikelen te herinneren en ze voordurend te vereren. Dan wordt uit alle heilige afbeeldingen (imaginibus) een groter vruchtbaarheid verkregen, niet alleen omdat het volk aan de weldaden en geschenken wordt herinnerd, die hem door Christus zijn verleend, maar ook dat gelovigen - geleid door heilige Gods wonderen en door heilzame voorbeelden (exempla) - God dank brengen voor dit alles, en aangespoord worden hun leven en gewoonheden af te stemmen op de navolging van de heiligen, om God te aanbidden en lief te hebben en de godsvruchtigheid te beoefenen.

Als iemand echter het tegenoverstelde leert of denkt, hij zij verdoemd.

Als er echter in deze heilige en heilzame gebruiken één of ander misbruik is binnengeslopen, wenst deze heilige Synode nadrukkelijk dat deze volledig afgeschaft worden, zodat geen beelden van een valse leer (dogmatis) zouden gaan ontstaan, en aan ongeletterden gelegenheid gegeven wordt in een zeer gevaarlijke dwaling te vervallen.

Als echter eens zou gebeuren dat verhalen en vertellingen van de heilige Schrift - tot lering van het ongeletterde volk - afgedrukt en afgebeeld worden, zo moet het volk geleerd worden dat de godheid niet daarom afgebeeld wordt, dat zij met de ogen van het lichaam waargenomen zou kunnen worden of door kleuren of figuren afgebeeld kunnen worden. Verder moet ieder bijgeloof bij de aanroeping van heiligen, bij verering van relikwieën en het heilig gebruik van afbeeldingen weggenomen worden. Ieder schandelijk geldgewin uitgeroeid worden en tenslotte ieder buitensporigheid (lascivia) vermeden worden.

Opdat dit alles nauwgezet onderhouden wordt, legt de heilige Synode vast, dat het niemand geoorloofd is om op geen enkele plaats ... wat voor ongewone afbeelding op stellen of op te laten stellen, zonder toestemming van de bisschop.

Geen enkele nieuwe wonderen mogen worden toegelaten noch nieuwe relikwieën opgenomen worden zonder dat de bisschop ervan weet en zijn toestemming heeft gegeven.

Zie ook:

Dossier Concilie van Trente