11 november 1563
Alhoewel er niet aangetwijfeld kan worden, dat geheime (clandestina) huwelijken die met vrije instemming van beide partners gesloten werden, geldige (rata) en werkelijke (vere) huwelijken zijn, - zolang de Kerk hen niet voor ongeldig heeft verklaard -en daarom éénieder terecht te veroordelen is, zoals de heilige Synode veroordeelt door een anathema, die loochenen dat zij waar en geldig zijn, en zij die op valse wijze bevestigen dat huwelijken door kinderen, die zonder toestemming van de familie (familias) gesloten zijn, ongeldig zijn en dat ouders deze huwelijken geldig of ongeldig kunnen maken zo bijvoorbeeld M. Luther, De abroganda missa privata III (Weimarer Ausgabe 8, 4660, zo heeft de heilige Kerk van God niettemin deze huwelijken uit het diepst van haar hart verafschuwd en verboden.
Het ware dat de heilige Synode bemerkt, dat deze verboden wegens de ongehoorzaamheid van mensen niet meer van nut zijn, en de zwaarste zonden onderzoekt welke in deze geheime (clandestinis) huwelijken hun oorsprong vinden. Vooral de zonden van diegene die in de toestand van veroordeling (damnationis) blijven als zij hun vroegere vrouw, waarmee zij een geheim huwelijk gesloten hadden, verlaten hebben, om met een andere openlijk te trouwen en met haar in voortdurend overspel (adulterio) te leven.
Omdat dit kwaad door de Kerk, die over verborgen dingen niet oordeelt, tenzij er een zeker effectief heilsmiddel wordt aangewend, niet verholpen kan worden, daarom treedt het in de voetsporen van het onder Innocentius III gevierde (Vierde) Lateraans Concilie 4e Concilie van Lateranen, Hfd. 51. Over de straf bij het sluiten van een clandestiene huwelijken, Caput 51. De poena contrahentium clandestina matrimonia. (11 nov 1215) en gebiedt dat in de toekomst - voordat het huwelijk wordt gesloten - door de eigen pastoor (parocho), die het huwelijk sluit, op drie achtereenvolgende feestdagen in de kerk tijdens de heilige Mis openlijk wordt verkondigd, tussen wie het huwelijk gesloten gaat worden.
Na deze afkondigingen, als geen enkele legitiem beletsel is ingebracht, gaat men in het aangezicht van de Kerk over tot de viering van het huwelijk, waar de pastoor (parochus), nadat hij man en vrouw heeft ondervraagt en hun wederzijdse instemming heeft gekregen, of zegt: "Ik verbind u in het huwelijk, in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest", of andere woorden worden gebruikt volgens de gebruikelijke ritus van iedere afzonderlijke streek.
Zou er één of andere gegronde reden bestaan, dat een huwelijk om een boosaardige verdachtmaking verhinderd kan worden, indien zoveel afkondigingen vooraf gegaan zijn, dan zal er
Vervolgens voor het voltrekken (van het huwelijk) moeten de afkondigingen in de Kerk geschieden, want als er beletselen zouden zijn, worden zij gemakkelijker onthuld, tenzij de ordinarius zelf het voor beter oordeelt dat de bovengenoemde afkondigingen worden weggelaten, wat de heilige Synode aan de wijsheid en aan zijn oordeel overlaat.
Diegene die probeert een huwelijk op een andere manier te sluiten dan in tegenwoordigheid van een pastoor van de parochie, of - met verlof van de pastoor, of de ordinarius -, een andere priester en twee of drie getuigen, om op zo'n manier een huwelijk te sluiten verklaart deze heilige Synode voor volledig rechtsongeldig, tegenstrijdig en nietig en gelijk in strijd met het voorliggende decreet, wat zo'n huwelijk ongeldig en nietig verklaart.
