Jongeren voelen sterk de roep tot liefde en dromen ervan de juiste persoon te ontmoeten met wie zij een gezin kunnen vormen en samen een leven kunnen opbouwen. Ongetwijfeld is het een roeping die God zelf door gevoelens, verlangens, dromen voorstelt. Bij dit thema ben ik lang blijven stilstaan in de exhortatie Paus Franciscus - Postsynodale Apostolische Exhortatie
Amoris Laetitia
Over vreugde van de liefde
(19 maart 2016) en ik nodig de jongeren uit om in het bijzonder de hoofdstukken 4 en 5 te lezen.

Ik denk er graag aan dat

“twee christenen die trouwen, in hun liefdesgeschiedenis de oproep van de Heer hebben herkend, de roeping om uit twee, man en vrouw, één vlees, één leven te vormen. En het sacrament van het huwelijk omgeeft deze liefde met de genade van God, wortelt haar in God zelf. Met deze gave, met de zekerheid van deze oproep kunnen we veilig beginnen; we zijn nergens bang voor, we kunnen samen alles aan!”. Paus Franciscus, Toespraak, Vragen en antwoorden bij de ontmoeting met jongeren uit Umbrië - Piazzale della Basilica Santa Maria degli Angeli - Assisi, Gezin, arbeid, roeping en zending (4 okt 2013), 1

In dit verband herinner ik eraan dat God ons geslachtelijk heeft geschapen. Hijzelf

“heeft de seksualiteit geschapen, wat een schitterend geschenk is voor zijn schepsels”. Paus Franciscus, Postsynodale Apostolische Exhortatie, Over vreugde van de liefde, Amoris Laetitia (19 mrt 2016), 150

Binnen de roeping tot het huwelijk moeten wij erkennen en er dankbaar voor zijn dat

“seksualiteit, seks, een gave van God is. Niks taboe. Het is een gave van God, een gave die de Heer ons schenkt. Zij heeft twee doeleinden: elkaar liefhebben en leven voortbrengen. Het is een hartstocht, het is de hartstochtelijke liefde. Ware liefde is hartstochtelijk. Wanneer de liefde tussen man en vrouw hartstochtelijk is, brengt zij je ertoe je leven te geven voor altijd. Altijd. En dit te geven met lichaam en ziel”. Paus Franciscus, Toespraak, Audiëntie voor de jongeren van het bisdom Grenoble-Vienne, Frankrijk (17 sept 2018). L’Osservatore Romano, 19 september 2018, 8

De synode heeft onderstreept dat

“de familie voor de jongeren het belangrijkste referentiepunt blijft vertegenwoordigen. Kinderen waarderen de liefde en de zorg van de kant van hun ouders; familiebanden gaan hen ter harte en zij hopen erin te slagen op hun beurt een gezin te stichten. Ongetwijfeld kan de toename van scheidingen van tafel en bed, echtscheidingen, tweede verbintenissen en eenoudergezinnen bij de jongeren groot leed en identiteitscrises veroorzaken. Soms moeten zij verantwoordelijkheden op zich nemen die niet in verhouding staan tot hun leeftijd en hen dwingen voortijdig volwassen te worden. De grootouders bieden vaak een beslissende bijdrage in genegenheid en religieuze opvoeding: met hun wijsheid zijn zij een beslissende schakel in de verhouding tussen de generaties”. Bisschoppensynodes, Jongerensynode (2018), Jongeren, geloof en de onderscheiding van de roeping (Slotdocument) (27 okt 2018), 32

Deze moeilijkheden die men in de familie van oorsprong tegenkomt, brengen veel jongeren er zeker toe zich af te vragen of het de moeite waard is een nieuw gezin te stichten, trouw te zijn, edelmoedig te zijn. Ik wil tegen jullie zeggen, dat het zeker de moeite waard is om te wedden op het gezin en dat jullie daarin de beste stimulansen zullen vinden om te rijpen en de mooiste vreugden om te delen. Laat ze je niet de kans ontnemen om serieus lief te hebben. Laat je niet misleiden door hen die een leven van individualistische onmatigheid voorhouden, dat uiteindelijk leidt tot isolement en de ergste eenzaamheid.

Vandaag heerst er een cultuur van het voorlopige, die een illusie is. Geloven dat niets definitief kan zijn, is een bedrog en een leugen. Vaak

“wordt gezegd dat tegenwoordig het huwelijk “uit de mode” is. (...) In de cultuur van het voorlopige, het relatieve, prediken velen dat het belangrijke is te “genieten” van het ogenblik, dat het niet de moeite waard is om je voor het hele leven te engageren, om definitieve keuzes te maken. (...) Ik vraag jullie daarentegen revolutionair te zijn, ik vraag jullie tegen de stroom in te gaan; ja, ik vraag jullie in opstand te komen tegen deze cultuur van het voorlopige, die eigenlijk gelooft dat jullie niet in staat zijn verantwoordelijkheid te nemen, gelooft dat je niet in staat bent om werkelijk lief te hebben”. Paus Franciscus, Toespraak, Ontmoeting met de vrijwilligers van de 28ste Wereldjongerendag in Rio de Janeiro (28 juli 2013). Insegnamenti, 1, 2 (2013), 125

Ik heb daarentegen vertrouwen in jullie; daarom moedig ik jullie aan om voor het huwelijk te kiezen.

Op het huwelijk moet je je voorbereiden en dat vraagt erom zichzelf op te voeden, de beste deugden, vooral de liefde, het geduld, het vermogen tot dialoog en dienstbaarheid te ontwikkelen. Het houdt ook in de eigen seksualiteit op te voeden, zodat het steeds minder een instrument is om de ander te gebruiken en steeds meer een vermogen om zich volledig op een exclusieve en edelmoedige wijze aan een persoon te geven.

De bisschoppen van Colombia hebben ons geleerd dat

“Christus weet dat gehuwden niet perfect zijn en dat zij er behoefte aan hebben hun zwakheid en onstandvastigheid te overwinnen, zodat hun liefde kan groeien en kan blijven duren in de tijd. Daarom schenkt Hij de echtgenoten zijn genade, die tegelijkertijd licht en kracht is, die hen in staat stelt hun plan voor het huwelijksleven te realiseren, in overeenstemming met Gods plan”. Colombia, Mensaje Cristiano sobre el matrimonio (14 mei 1981)

Voor degenen die niet tot het huwelijk of het Godgewijde leven geroepen zijn, is het nodig om zich altijd te herinneren dat de eerste en belangrijkste roeping de roeping van het doopsel is. Niet gehuwde personen, ook al is dat niet hun keuze, kunnen op een bijzondere wijze getuigen worden van die roeping op hun weg van persoonlijke groei.