We vragen de Heer om de Kerk te bevrijden van diegenen die het willen ouder worden, het te repareren op het verleden, het te stoppen, het onbeweeglijk te maken. We vragen ook dat ze haar verlost van een andere verleiding: om te geloven dat ze jong is omdat ze toegeeft aan alles wat de wereld haar biedt, om te geloven dat ze zichzelf vernieuwt omdat ze haar boodschap verbergt en zichzelf camoufleert met anderen. Nee. Het is jong wanneer het zelf is, wanneer het elke dag de steeds nieuwe kracht van het Woord van God, van de Eucharistie, van de aanwezigheid van Christus en van de kracht van zijn Geest ontvangt. Hij is jong wanneer hij voortdurend in staat is terug te keren naar zijn bron.

Het is waar dat leden van de Kerk geen rare types mogen zijn. Iedereen moet in staat zijn om ons te horen als broeders en buren, zoals de apostelen, die genoten van “de gunst van alle mensen” (Hand. 2, 47). Vgl. Hand. 4, 21.33 Vgl. Hand. 5, 13 Tegelijkertijd moeten we echter de moed hebben om anders te zijn, om andere dromen te laten zien die deze wereld niet biedt, om getuige te zijn van de schoonheid van vrijgevigheid, van dienstbaarheid, van zuiverheid, van fortuin, van vergeving, van trouw aan iemands roeping, van gebed, van de strijd voor gerechtigheid en het algemeen welzijn, van liefde voor de armen, van sociale vriendschap.

De Kerk van Christus kan altijd in de verleiding komen om het enthousiasme te verliezen, omdat ze niet langer luistert naar de roeping van de Heer naar het risico van het geloof, om alles te geven zonder gevaren te meten, en terugkeert om valse aardse zekerheden te zoeken. Juist de jonge mensen kunnen haar helpen om jong te blijven, niet in corruptie te vervallen, niet om te stoppen, niet om trots te zijn, niet om te veranderen in een sekte, om armer te zijn en in staat om te getuigen, om dicht bij de laatste en de afgedankte te blijven, om te vechten voor gerechtigheid, om zich nederig te laten ondervragen. Ze kunnen de schoonheid van de jeugd naar de Kerk brengen wanneer ze “het vermogen om zich te verblijden in wat begint te stimuleren, zichzelf terug te geven, zichzelf te vernieuwen en opnieuw te beginnen voor nieuwe veroveringen” stimuleren. 2e Vaticaans Concilie, Overig document, Boodschap aan de jongeren (8 dec 1965), 1

Degenen onder ons die niet langer jong zijn, hebben kansen nodig om hun stem en hun stimulus te laten sluiten, en “nabijheid creëert de voorwaarden voor de Kerk om een ruimte te zijn voor dialoog en een getuigenis van broederschap dat fascineert”. Bisschoppensynodes, Jongerensynode (2018), Jongeren, geloof en de onderscheiding van de roeping (Slotdocument) (27 okt 2018), 1 We moeten meer ruimtes creëren waar de stem van jonge mensen resoneert: “Luisteren maakt het mogelijk om geschenken uit te wisselen, in een context van empathie. (...) Tegelijkertijd bepaalt het de voorwaarden voor een aankondiging van het Evangelie dat echt het hart bereikt, op een doordringende en vruchtbare manier”. Bisschoppensynodes, Jongerensynode (2018), Jongeren, geloof en de onderscheiding van de roeping (Slotdocument) (27 okt 2018), 8