Paus Franciscus - 25 februari 2019
Aan de andere kant leren we nu juist in deze lijn van de complexiteit in de synergie tussen psyché en technè dat, hetgeen we te weten komen over de hersenactiviteit nieuwe aanwijzingen levert voor de wijze waarop we het bewustzijn (van onszelf en van de wereld) en het menselijk lichaam zelf moeten zien: het is niet mogelijk om geen rekening te houden met het in elkaar grijpen van allerlei betrekkingen als we willen geraken tot een dieper begrip van de integrale menselijke dimensie.
Zeker, we kunnen geen metafysische gevolgtrekkingen maken uit de gegevens van de empirische wetenschappen. Maar we kunnen er wel aanwijzingen aan ontlenen die richting geven aan ons antropologische denken, zelf op theologisch gebied, zoals dat trouwens in de geschiedenis altijd is gebeurd. Het zou immers tegen onze toch authentieke traditie ingaan als we nu zouden vasthouden aan een anachronistisch begrippenapparaat. We zouden dan niet in staat zijn op passende manier om te gaan met de veranderingen in de begrippen natuur en kunst, omstandigheden en vrijheid, middel en doel die is opgeroepen door de nieuwe cultuur van handelen die typisch is voor het tijdperk van de technologie. We worden opgeroepen de weg in te slaan die op beslissende wijze is gekozen door het Tweede Vaticaans Concilie. Dat roept op tot een vernieuwing van de theologische wetenschappen en een kritisch nadenken over de betrekking tussen christelijk geloof en moreel handelen. Vgl. 2e Vaticaans Concilie, Decreet, Over de priesteropleiding, Optatam Totius Ecclesiae (28 okt 1965), 16
