De opvoedkundige gemeenschap van het seminarie is samengevoegd rondom de verschillende personen die aan de vorming meewerken: de rector, de geestelijke directeur of leidsman, de oversten en de professoren. Dezen moeten zich nauw verenigd voelen met de bisschop, die zij op verschillende titels en wijzen vertegenwoordigen, en zij moeten op overtuigende en hartelijke wijze met elkaar leven en weken. Deze eenheid van de opvoeders maakt het niet alleen mogelijk om het opvoedkundige programma op passende wijze uit te voeren, maar biedt ook en vooral aan de kandidaten voor het priesterschap het veelzeggende voorbeeld van en de concrete binnenleiding in de kerkelijke gemeenschap, die een fundamentele waarde vormt van het christelijk leven en van het pastorale dienstwerk.

Het is duidelijk dat de doeltreffendheid van de vorming grotendeels afhangt van de rijke en sterke persoonlijkheid in menselijk en evangelisch opzicht van degenen die de vorming geven. Daarom zijn het bijzonder belang enerzijds de nauwgezette keuze van hen die de vorming geven en anderzijds de stimulans die hun gegeven wordt om zich steeds meer te bekwamen de hun toevertrouwde taak. Zich bewust dat de toekomst van de voorbereiding van de kandidaten voor het priesterschap juist gelegen is in de keuze en de vorming van hen die de kandidaten moeten vormen, hebben de Synodevaders lang stilgestaan bij een nauwkeurige bepaling van de eigenschappen die de opvoeders dienen te bezitten. Zij hebben in het bijzonder geschreven: "Het werk van de vorming van de kandidaten voor het priesterschap eist zeker niet alleen van hen die de vorming geven een speciale voorbereiding, die werkelijk technisch, pedagogisch, geestelijk, menselijke en theologisch moet zijn, maar ook een geest van gemeenschap en samenwerking in eenheid voor de uitvoering van het programma, zodat de eenheid in de pastorale activiteit van het seminarie onder leiding van de rector steeds bewaard blijft. De groep van hen die de vorming geven moet getuigen van een werkelijk evangelisch leven en van volledige toewijding aan de Heer. Het is nodig dat die groep een zekere bestendigheid bezit en gewoonlijk in de seminariegemeenschap verblijft. Zij moet nauw verbonden zijn met de bisschop die de eerste verantwoordelijke is voor de vorming van de priesters". Bisschoppensynodes, Propositiones t.b.v. de 8e Bisschoppensynode over de vorming van priesters, 29

De bisschoppen moeten als eersten de zware verantwoordelijkheid voelen voor de vorming van degenen die belast zullen worden met de opvoeding van de toekomstige priesters. Zij moeten voor deze taak priesters kiezen met een voorbeeldige levenswandel en in het bezit van een verschillende kwaliteiten: "menselijke en geestelijke rijpheid, pastorale ervaring, professionele bekwaamheid, standvastigheid in de eigen roeping, vermogen tot samenwerking, een wetenschappelijke opleiding in de menswetenschappen (vooral in de psychologie) die overeenstemt met hun taak, en kennis van de methoden van teamwork". Bisschoppensynodes, Propositiones t.b.v. de 8e Bisschoppensynode over de vorming van priesters, 29

Met behoud van het onderscheid tussen inwendig en uitwendig rechtsbereik, de nodige vrijheid in de keuze van de biechtvaders en de prudentie en discretie die passen bij de taak van de geestelijke leidsman, moet de priesterlijke gemeenschap van de opvoeders zich saamhorig voelen in de verantwoordelijkheid voor de opvoeding van de kandidaten voor het priesterschap. Het is op de eerste plaats de taak van die gemeenschap om, altijd in overeenstemming met het gezagvolle samenvattende oordeel van de bisschop en de rector, de geschiktheid van de kandidaten wat betreft de geestelijke, menselijke en intellectuele gaven te verifiëren en te ontwikkelen, vooral met betrekking tot de geest van gebed, de grondige assimilatie van de geloofsleer, het vermogen tot echte broederlijkheid en het charisma van het celibaat. Vgl. Bisschoppensynodes, Propositiones t.b.v. de 8e Bisschoppensynode over de vorming van priesters, 23

Het kan goed zijn ook leken-gelovigen, mannen en vrouwen, op prudente en aan de verschillende culturele situaties aangepaste wijzen te betrekken in het werk van de vorming van de toekomstige priesters, steeds -zoals de Synodevaders ook in herinnering gebracht hebben- met de aanwijzingen voor ogen van de exhortatie H. Paus Johannes Paulus II - Postsynodale Apostolische Exhortatie
Christifideles laici
Over de roeping en de zending van de leken in de Kerk
(30 december 1988) en de apostolische brief H. Paus Johannes Paulus II - Apostolische Brief
Mulieris Dignitatem
Over de waardigheid en de roeping van de vrouw
(15 augustus 1988), Vgl. H. Paus Johannes Paulus II, Postsynodale Apostolische Exhortatie, Over de roeping en de zending van de leken in de Kerk, Christifideles laici (30 dec 1988), 61.63 Vgl. H. Paus Johannes Paulus II, Apostolische Brief, Over de waardigheid en de roeping van de vrouw, Mulieris Dignitatem (15 aug 1988), 29-31 welke het nut doen uitkomen van een gezonde invloed van de lekenspiritualiteit én van het charisma van de vrouwelijkheid op iedere opvoeding. De leken moeten met zorg uitgekozen worden, binnen het kader van de kerkelijke wetten en volgens hun speciale charisma's en beproefde bekwaamheden. Van hun medewerking, op geschikte wijze gecoördineerd met en opgenomen in de primaire opvoedkundige verantwoordelijkheden van hen die de priesterlijke vorming geven, mag men heilzame vruchten verwachten voor een evenwichtige groei van het kerkbesef en voor een meer nauwkeurig begrip van de eigen priesterlijke identiteit van de kant van de kandidaten voor het priesterschap. Vgl. Bisschoppensynodes, Propositiones t.b.v. de 8e Bisschoppensynode over de vorming van priesters, 29