• Database vol kerkelijke documenten
  • Geloofsverdieping
  • Volledig in het Nederlands
  • Beheerd door vrijwilligers

Zoeken in kerkelijke documenten en berichten

x
   Dit is een werkvertaling

De heilige Pius V zorgde voor de uitgave van het Romeins Missaal, opdat het een instrument van eenheid onder de katholieken zou worden; de constitutie H. Paus Paulus VI - Apostolische Constitutie
Missale Romanum
ex Decr. Sacr. Oec. Conc. Vat. II instauratum, auctoritate Pauli PP. VI promulgatum, ed. typica (3 april 1969)
bevestigt dit. In overeenstemming met de voorschriften van het Concilie van Trente moest dit missaal in de eredienst ieder gevaar uitsluiten van dwalingen tegen het geloof, dat toen door de hervormers werd bedreigd.

De beweegredenen van deze heilige paus waren dermate zwaarwichtig dat de plechtige formule waarmee de uitvaardigingsbul van zijn missaal besluit nooit gerechtvaardigder en juist in dit geval als het ware profetisch voorkomt: "Als iemand zich echter zou aanmatigen zich daaraan te vergrijpen, zo moet hij weten, dat hij het misnoegen van de Almachtige God alsook van Zijn heilige apostelen Petrus en Paulus over zich zal afroepen" H. Paus Pius V, Bul, Promulgatie van de Tridentijnse Liturgie, Quo Primum (14 juli 1570) In de zitting bracht het Concilie van Trente zijn bedoeling tot uitdrukking (Decreet over de H. Eucharistie, Inleiding): "(de eerste en voornaamste wens van het concilie) was het uitroeien van het onkruid van de vloekwaardige dwalingen en scheuringen die 'de vijandige mens' in de geloofsleer, in het gebruik en de verering van de Hoogheilige Eucharistie had uitgezaaid (Mc. 13, 25e. v.). Dit terwijl onze Verlosser dit sacrament in (de schoot van) Zijn Kerk heeft nagelaten als teken van haar eenheid en liefde waardoor alle christenen volgens Zijn wil met elkaar verbonden en verwant moeten zijn". (DS 1635 & DM 405).

Bij de officiële voorstelling van de nieuwe misorde in de perszaal van het Vaticaan was men zo stoutmoedig te beweren dat de redenen van het Concilie van Trente niet meer bestonden. Niet alleen bestaan deze echter nog steeds, maar wij aarzelen niet het te zeggen dat zich vandaag oneindig belangrijker en zwaarwichtiger redenen laten gelden. Juist in het verzet tegen de valstrikken die eeuw na eeuw de zuiverheid van de ontvangen geloofsschat bedreigden De heilige Paulus in de eerste brief aan Timoteus: "Bewaar het toevertrouwde pand. Wend u af van de onheilige, zinloze nieuwigheden en van de twistvragen der zogezegde kennis. Sommigen hebben zich daartoe bekend en zijn het spoor in het geloof bijster geworden" (1 Tim. 6, 20)., moest de Kerk het met een verdedigingswal omgeven, die opgebouwd was uit haar dogmatische definities en afkondigingen van het leergezag. De dogmatische definities en afkondigingen van het leergezag werkten onmiddellijk uit op de eredienst waardoor die het volmaaktste monument van datzelfde geloof werd. Diegenen die de Romeinse ritus van de katholieke eredienst weerom en tot iedere prijs tot zijn vroegste vorm willen terugschroeven en datgene wat in de begintijd de bevalligheid van een ongekunstelde schoonheid bezat opnieuw kunstmatig willen samenstellen, vallen in het "ongezonde archeologisme" dat Pius XII op het juiste moment zo helderziend had veroordeeld. Paus Pius XII, Encycliek, Over de Heilige Liturgie, Mediator Dei et hominum (20 nov 1947), 61-63. "Een met kennis en liefde terugkeer naar de bronnen van de H. Liturgie is zeker wijs en zeer lofwaardig, omdat de studie van deze tak van wetenschap, door terug te grijpen naar haar begin, er niet weinig toe bijdraagt de betekenis der feesten en de zin van de gebruikte heilige teksten en ceremonieën dieper nauwkeuriger te doorgronden. Maar alles op alle manieren weer tot het oude willen terugbrengen daarentegen is niet wijs en niet lofwaardig. Zo zou bijvoorbeeld van de rechte weg afdwalen wie het altaar de oude vorm van de tafel terug zou willen geven; wie de liturgische gewaden nooit in het zwart zou willen hebben; wie voorstellingen van heiligen en heiligenbeelden uit de kerken zou willen verwijderen; wie de beeltenis van de gekruisigde Verlosser zo zou laten maken, dat Zijn lichaam het bittere lijden dat Hij droeg niet tot uitdrukking zou brengen. Deze manier van denken en handelen laat die overdreven en ongezonde zucht naar de oudheid weer opleven die aanleiding was van de onwettige Synode van Pistoja. En evenzeer streeft zij ernaar de veelvuldige dwalingen weer in het strijdperk te brengen, die tot het bijeen roepen van deze synode hebben geleid, waaruit grote schade voor de zielen voortkwam en die de Kerk, de immer trouwe behoedster van het haar door haar Stichter toevertrouwde geloofsgoed, met het volste recht heeft verworpen". Zoals wij helaas moeten vaststellen, wordt de eredienst hierdoor niet alleen van haar hele door de eeuwen heen verzamelde schoonheid H. Paus Paulus VI, Encycliek, Over de Kerk, Ecclesiam Suam (6 aug 1964). ... Dat niemand zich op een dwaalspoor laat brengen door de zienswijze om het kerkgebouw - dat ter ere Gods groot en verheven is geworden - terug te brengen naar de beperkte afmetingen van de begintijd als zouden slechts deze de ware en goede vormen uitmaken" beroofd, maar ook van al haar theologische bescherming. En dat uitgerekend op een zorgwekkend ogenblik - misschien wel het meest hachelijke dat de Kerk in haar geschiedenis ooit heeft beleefd.

Tegenwoordig wordt door het hoogste gezag in de Kerk officieel toegegeven dat er niet slechts buiten maar zelfs binnen de katholieke Kerk scheuring en verdeeldheid voorkomt. H. Paus Paulus VI, Homilie, Tijdens de H. Mis In Caena Domini op Witte Donderdag, Vereniging met Christus in Zijn Mystiek Lichaam (3 apr 1969), 7. "Ook onder ons bestaan die scheuring en verdeeldheid waarop de H. Paulus wijst in zijn eerste brief aan de Korinthiërs die vandaag onze onderrichtende lezing vormt" De eenheid van de Kerk is niet meer alleen maar bedreigd, maar reeds op tragische wijze op het spel gezet. H. Paus Paulus VI, Homilie, Tijdens de H. Mis In Caena Domini op Witte Donderdag, Vereniging met Christus in Zijn Mystiek Lichaam (3 apr 1969), 8. "Een daadwerkelijk schismatiek ferment verdeelt, splijt en verscheurt de Kerk." En dwalingen tegen het geloof worden niet alleen bedekt verkondigd: feitelijk worden zij door de liturgische misbruiken en afdwalingen ons reeds opgedrongen. Het is algemeen bekend hoe vandaag het Tweede Vaticaans Concilie wordt verloochend juist door hen die zich er op beroemen concilievaders te zijn. Zij verlieten het concilie met de vaste voornemen om zijn inhoud "in de lucht te laten vliegen". Dit terwijl de paus in de slotrede had verklaard dat dit concilie niets had gewijzigd. Helaas heeft de H. Stoel met een voor de meeste mensen onverklaarbare haast door tussenkomst van de Raad ter uitvoering van de Constitutie over de Heilige Liturgie met een steeds groeiende ontrouw tegenover het concilie ingestemd Men heeft die ontrouw zelfs rechtstreeks aangemoedigd. Die reikt vanaf slechts schijnbaar vormelijke wijzigingen {Latijn, gregoriaans, afschaffing van eerbiedwaardige gebruiken, enz.), tot aan andere die het wezen van het geloof aantasten. De nieuwe Misorde heeft deze ontrouw gewettigd en bekrachtigd. De verschrikkelijke gevolgen die wij in dit voorliggend onderzoek probeerden aan te duiden, hebben een psychologisch misschien nog catastrofalere weerslag op het gebied van de kerkelijke tucht en leergezag opgeleverd en daarmee zowel het aanzien van de Heilige Stoel alsook de daaraan verschuldigde gehoorzaamheid op verschrikkelijke en noodlottige wijze ondermijnd.

Het prijsgeven van een liturgische traditie die vier eeuwen lang teken en onderpand was van de eenheid der eredienst voor een andere liturgie die door de talrijke indirecte toegestane vrijheden een oorzaak van verdeeldheid vormt en op zichzelf al van talrijke geheime of openlijke vergrijpen en dwalingen tegen de zuiverheid van de katholieke leer is doortrokken, vormt - om het nog op zijn zachtst uit te drukken - een onmetelijke vergissing.

Sacramentsdag (5 juni 1969)

Document

Naam: KORT KRITISCH ONDERZOEK VAN DE NIEUWE MISORDE
Soort: Alfredo Kardinaal Ottaviani - Brief
Auteur: Alfredo Kardinaal Ottaviani en Antonio Kardinaal Bacci
Datum: 5 juni 1969
Copyrights: © 2005, Ecclesia Dei
Werkvert.: Ecclesia Dei; alineaverdeling en -nummering: redactie
Bewerkt: 6 augustus 2020

Referenties naar dit document

 
Geen dossiers gevonden!
 
Geen berichten gevonden!

Opties

Internetadres
Dit document bestellen
Startpagina van dit document
Inhoudsopgave van dit document
Referenties naar dit document
Referenties vanuit dit document
RK Documenten wordt mogelijk gemaakt door donaties van gebruikers.
© 1999 - 2025, Stg. InterKerk, Schiedam, test