Zoeken in kerkelijke documenten en berichten

De menselijke gemeenschap is Gods droom, al van voor de schepping van de wereld. Vgl. Ef. 1, 3-14 In die droom heeft de eeuwige Zoon van God de Vader vlees en bloed aangenomen, hart en emoties. Door het mysterie van het geven van het leven is de grote familie van de mensheid in staat gesteld haar ware betekenis te ontdekken. Het vermogen van de familie om haar leden in te wijden in menselijke broederschap kan als een verborgen schat beschouwd worden die algemene heroverweging kan ondersteunen van sociale beleidslijnen en mensenrechten waarvan de noodzaak tegenwoordig zo dringend wordt gevoeld. Wij allen moeten groeien in het bewustzijn van onze gemeenschappelijke oorsprong in Gods liefde en scheppend handelen. Het christelijk geloof belijdt de verwekking van de Zoon als het onzegbare mysterie van de eeuwige eenheid tussen “in het leven roepen” en “welwillende liefde” binnen het leven van de Drie-ene God. Een hernieuwde verkondiging van deze vaak vergeten openbaring kan een nieuw hoofdstuk openen in de geschiedenis van de menselijke gemeenschap en cultuur die heden ten dage schreeuwt - kreunend alsof in barensnood Vgl. Rom. 8, 22 om wedergeboorte in de Geest. Gods liefde en zijn wil allen te verlossen die zich verloren, verlaten, afgedankt of hopeloos veroordeeld voelen, wordt geopenbaard in de eniggeboren Zoon. Het mysterie van de eeuwige Zoon die een van ons werd, is de definitieve getuigenis van deze “passie” van God. Het mysterie van het kruis van Christus - “voor ons en voor onze verlossing” - en zijn wederopstanding - als “eerstgeborene van vele broeders” (Rom. 8, 29) — laat ons zien in welke omvang Gods passie is gericht op de verlossing en volledige bloei van mensen.

We moeten een levendig bewustzijn hernieuwen van Gods passie voor de mensheid en haar wereld. Mensen zijn door God geschapen naar zijn beeld - “mannelijk en vrouwelijk” (Gen. 1, 17) – als spiritueel en gevoelig, bewust en vrij. De verhouding tussen man en vrouw is de uitgesproken plek waar de hele schepping met God spreekt en getuigt van zijn liefde. Deze wereld is de plaats waar we tot leven gebracht zijn; het is de plaats en de tijd waarin we een voorsmaak krijgen van het hemelse thuis dat onze bestemming is Vgl. 2 Kor. 5, 1 en waar we in volledige gemeenschap met God en alle anderen zullen leven. De menselijke familie is een gemeenschap met een gemeenschappelijke oorsprong en een gemeenschappelijk doel, het bereiken waarvan “is verborgen, met Christus, in God” (Kol. 3, 1-4). In onze tijd wordt de kerk des te meer uitgenodigd het humanisme van het leven aan te bieden dat losbarst uit Gods passie voor de mensen. De uiteindelijke beweegreden voor onze verplichting het leven van ieder menselijk wezen te waarderen, te steunen en te verdedigen is Gods onvoorwaardelijke liefde. Zo groot is de schoonheid en aantrekkingskracht van het Evangelie, dat naastenliefde niet reduceert tot criteria die economisch of politiek goed uitkomen of tot “bepaalde leerstellige of morele accenten die voortvloeien uit bepaalde ideologische keuzes”. Paus Franciscus, Apostolische Exhortatie, Verheugt u en jubelt - Over de roeping tot heiligheid in deze wereld, Gaudete et Exsultate (19 mrt 2018), 39