Bovendien heeft dezelfde hoogheilige Synode in de vorige zittingen, twee artikelen die bij andere gelegenheden nog niet zijn besproken, te weten:

Of de redenen, die aanleiding gegeven hebben voor de Roomse Kerk om leken en zelfs priesters die niet de Mis celebreren alleen onder de gedaante van brood te laten communiceren, zó uitgelegd moeten worden, dat het gebruik van de kelk op geen enkele voorwaarde aan wie dan ook toegestaan moet worden ...

en

of, als het uit eervolle en met christelijke liefde overeenstemmende redenen goed schijnt, aan een volk of een rijk het gebruik van de kelk, onder sommige voorwaarden zou moeten worden toegestaan, en welke deze dan wel zijn ...

voor later gereserveerd, wanneer haar de gelegenheid geboden wordt om te onderzoeken en om te beslissen. Voor nu, voor diegene die erom vragen, is besloten met beste bedoelingen en welwillende besluit, dat deze aangelegenheid moet worden overgedragen aan de Paus, al naar gelang het voor het huidige decreet van belang is, dat hij dat in het werk stelt, naar zijn eigen wijs inzicht te oordelen wat het nut van de christelijke zaak dient en wat heilzaam is voor diegene die om het gebruik van de kelk vragen.

Zie ook:

Dossier Concilie van Trente