Zoeken in kerkelijke documenten en berichten

Zo willen wij de Heer dan danken dat Hij ons de genade schenkt weer een vergadering van de Bisschoppensynode te mogen vieren en aldus op een intense wijze ons Kerk zijn te beleven. De Tiende gewone Algemene Vergadering van de Bisschoppensynode, gehouden terwijl de herinnering aan het grote Jubileum van het jaar 2000, aan het begin van het derde christelijke millennium, nog zeer levendig is, volgt op een lange reeks Vergaderingen, zowel buitengewone Vergaderingen, die alle gemeen hadden dat de evangelisatie van de verschillende werelddelen centraal stond – van Afrika tot Amerika, Azië, Oceanië en Europa – als de gewone Vergaderingen, waarvan de laatste gewijd waren aan overwegingen over de rijke schat die de Kerk bezit in de verscheidenheid aan roepingen, door de Heilige Geest bij het volk van God opgewekt. In dit perspectief vormt de studie voor het bijzondere ambt van bisschop de voltooiing van het beeld van de ecclesiologie van gemeenschap en zending, dat altijd ons ijkpunt zal moeten zijn.

Daarom is bij het werk van de synode steeds een beroep gedaan op de leer van het Tweede Vaticaans Concilie aangaande de leer over het bisschopsambt en het dienstwerk van de bisschoppen, zoals in het bijzonder uiteen gezet in het derde hoofdstuk van de dogmatische Constitutie over de Kerk, 2e Vaticaans Concilie - Constitutie
Lumen Gentium
Over de Kerk
(21 november 1964), en in het Decreet over het herderlijk ambt van de bisschoppen in de Kerk, 2e Vaticaans Concilie - Decreet
Christus Dominus
Over het herderlijk ambt van de bisschoppen in de Kerk
(28 oktober 1965). Over deze verhelderende leer, die traditionele en juridische elementen samenvat en ontwikkelt, kon mijn voorganger paus Paulus VI, zaliger gedachtenis, met recht zeggen: “Welnu, wij zijn van mening dat het bisschoppelijk gezag door het Concilie opnieuw bekrachtigd is in zijn goddelijke instelling, bevestigd in zijn onvervangbare functie, versterkt in zijn herderlijke autoriteit als leergezag en als bestuursapparaat, erkend als leidinggevend op de weg naar heiligheid, erkend ook in zijn uitgestrektheid over de universele Kerk door middel van de collegiale verbondenheid, nauwkeurig bepaald in zijn hiërarchische opstelling, versterkt in de broederlijke medeverantwoordelijkheid met de andere bisschoppen ten opzichte van de universele en bijzondere behoeften van de Kerk, en sterker verenigd in een geest van ondergeschikte verbondenheid en onderlinge samenwerking met het hoofd van de Kerk, het constitutionele middelpunt van het college van bisschoppen.” H. Paus Paulus VI, Toespraak, Tot Kardinalen, Aartsbisschoppen en Bisschoppen van Italië (6 dec 1965)

Tegelijkertijd hebben de synodevaders, overeenkomstig het thema van de synode, hun ambt beschouwd in het licht van de goddelijke deugd van de hoop. Het bleek onmiddellijk dat deze taak, zoals duidelijk zal worden, op een bijzondere manier tot de taak van de herder behoort, die in de Kerk als eerste en voornaamste moet getuigen van het Paasmysterie en de eschatologische hoop.