Al hebben wij er voor gezorgd met kalmte en waardigheid maar tegelijkertijd met alle duidelijkheid te spreken, toch moeten wij ons nog bezorgd maken of wij wel juist begrepen zullen worden, - wij bedoelen niet door u, eerbiedwaardige broeders, die nu meer dan ooit zo één met ons zijt in gedachten en gevoelens - maar door iedereen. En daarom voegen wij er hier aan toe, dat wij door alles, wat wij tot nu toe gezegd hebben, niet de partij en het regiem als zodanig hebben willen veroordelen.

Wij hebben willen signaleren en veroordelen wat wij in hun program en in hun actie als strijdig met de katholieke leer en praktijk, en daarom als onverenigbaar met de naam en met de belijdenis van katholiek hebben bemerkt en vastgesteld. En daarmee hebben wij een plicht, juist aan het apostolisch ambt eigen, vervuld jegens al onze zonen, die tot de partij behoren, opdat zij hun geweten als katholiek kunnen vormen.

Vervolgens geloven wij tegelijkertijd de partij zelf en het regiem een goede dienst bewezen te hebben. Want wat nut en voordeel kunnen zij er hij hebben, in een katholiek land als Italië, in hun program aan gedachten, richtlijnen en praktijken vast te houden, die onverenigbaar zijn met het katholiek geweten? Het geweten van de volkeren evenals dat van de enkelingen keert ten slotte altijd weer in zichzelf en zoekt steeds weer de wegen op, die het kortere of langere tijd uit het oog verloren had of verlaten.