De parochie is de gemeenschap van de gelovigen die op een zichtbare, onmiddellijke en dagelijkse wijze het mysterie van de Kerk tot uitdrukking brengt. In de parochie leert men als leerlingen van de Heer te leven binnen een netwerk van broederlijke relaties waarin men communio ervaart in de verscheidenheid van roepingen en generaties, van charisma's, bedieningen en competenties, en een concrete gemeenschap vormt die gemeenschappelijk haar zending en dienstbaarheid beleeft, in harmonie met de specifieke bijdrage van ieder van hen.

Er zijn twee structuren met een synodaal profiel voorzien: de parochiale pastorale raad en de raad voor economische aangelegenheden, met deelname van leken aan het overleg en de pastorale planning. In die zin lijkt het noodzakelijk om de canonieke norm te wijzigen die momenteel de oprichting van de parochiale pastorale raad enkel suggereert en die verplicht te stellen, zoals de laatste synode van het bisdom Rome deed. Libro del Sinodo della Diocesi di Roma - secondo Sinodo Diocesano, 1993, p. 102. De praktijk van een effectieve synodale dynamiek in de lokale Kerk vereist ook dat de diocesane pastorale raad en de parochiale pastorale raden op een gecoördineerde manier werken en voldoende gewaardeerd worden. Vgl. H. Paus Johannes Paulus II, Postsynodale Apostolische Exhortatie, Over de roeping en de zending van de leken in de Kerk, Christifideles laici (30 dec 1988), 27