Deze heilige Synode heeft de vreugden voor ogen die aan het priesterleven verbonden zijn, maar zij heeft even goed oog voor de moeilijkheden waarmee de priesters geconfronteerd worden in de moderne levensomstandigheden. Zij kent ook de diepgaande veranderingen in de sociale en economische situatie en het menselijk gedragspatroon, en zij weet, hoezeer de hiërarchie der waarden in de opvatting van de mensen zich heeft gewijzigd. Hierdoor voelen de priesters en soms ook de gelovigen zich bijna als vreemden tegenover deze wereld en zoeken zij angstig naar de geëigende middelen en woorden om met de wereld in contact te treden. De nieuwe moeilijkheden die het geloof in de weg staan, het schijnbaar tevergeefse van hun arbeid, en de drukkende eenzaamheid, waarin zij verkeren, kunnen een ernstig gevaar van moedeloosheid met zich meebrengen

Toch heeft God de wereld, zoals ze thans aan de liefde en het werk van de herders der Kerk wordt toevertrouwd zo zeer liefgehad, dat Hij zijn eniggeboren Zoon voor haar gegeven heeft. Vgl. Joh. 3, 16 Inderdaad, deze wereld, die zo diep in de greep ligt van de zonde, maar tevens zo rijk is aan mogelijkheden, schenkt aan de Kerk levende stenen Vgl. 1 Petr. 2, 5 , die mee worden opgebouwd tot een woonstede van God in de Geest. Vgl. Ef. 2, 22 Dezelfde Heilige Geest, die de Kerk stuwt tot het zoeken van nieuwe wegen om de moderne wereld te benaderen, suggereert en stimuleert ook de nodige aanpassing van het priesterlijk dienstwerk.

Laten die priesters niet vergeten, dat zij in hun werk nooit alleen staan, maar kunnen steunen op de alvermogende kracht van God. Laten zij in geloof aan Christus, die hen tot deelname aan zijn priesterschap heeft geroepen, zich vol vertrouwen geven aan hun bediening, in het besef, dat God machtig is om in het de liefde te versterken. Zie Pontificale Romanum, de priesterwijding Laten zij er ook aan denken, dat hun broeders in het priesterschap en de gelovigen van de gehele wereld aan hun zijde staan. Want alle priesters werken met elkaar samen tot verwezenlijking van Gods heilsplan, het mysterie van Christus, het geheim, dat voor de eeuwen verborgen was in God. Vgl. Ef. 3, 9 Dit geheim wordt slechts geleidelijk ten uitvoer gebracht door het samenspel van de verschillende bedieningen tot opbouw van het Lichaam van Christus, totdat dit zijn volgroeide gestalte bereikt. Dit alles is met Christus verborgen in God Vgl. Kol. 3, 3 ; het is daarom vooral een voorwerp van geloof. Want de leiders van Gods Volk moeten hun weg gaan in geloof op het voorbeeld van de gelovige Abraham, die door het geloof “heeft gehoorzaamd en op weg is gegaan naar een ander land, dat hij in eigendom zou ontvangen; hij vertrok zonder te weten, waar hij komen zou” (Hebr. 11, 8). En inderdaad, de beheerder van Gods geheimen kan vergeleken worden met iemand, die zijn akker bezaait en van wie de Heer zegt: “hij slaapt en staat op, ’s nachts en overdag, en onderwijl kiemt het zaad en schiet op, maar hij weet niet hoe” (Mc. 4, 27). Overigens heeft de Heer Jezus met de woorden: “Hebt goede moed: Ik heb de wereld overwonnen” (Joh. 16, 33) aan zijn Kerk niet de volmaakte overwinning beloofd in deze wereld. Maar de heilige Synode verheugt er zich over, dat de aarde, bezaaid met het zaad van het Evangelie, thans op veel plaatsen vrucht draagt onder de leiding van de Geest des Heren, die het aardrijk vervult en die in de harten van veel priesters en gelovigen een echte missionaire geest heeft gewerkt. Voor dit alles betuigt de heilige Synode vol liefde haar dank aan alle priesters over de gehele wereld: “Aan Hem, die door de kracht, welke in ons werkt, bij machte is, oneindig meer te volbrengen da al wat wij kunnen vragen of bevroeden, aan Hem zij de heerlijkheid in de Kerk en in Christus Jezus” (Ef. 3, 20-21).

Dit alles, tot in alle onderdelen, wat in dit decreet is vastgelegd, heeft de instemming van de Vaders van het heilig Concilie. En wij, krachtens het apostolisch gezag, door Christus aan ons verleend, geven, samen met Concilievaders, in Heilige Geest daaraan onze goedkeuring, bepalen het en stellen het vast, en wij bevelen datgene, wat door de Synode is vastgesteld, tot Gods glorie te promulgeren

Rome, bij Sint-Pieter, 7 december 1965

Ik, PAULUS, bisschop van de katholieke Kerk.

Hier volgen de handtekeningen van de Vaders.