Zoeken in kerkelijke documenten en berichten

Overal zijn gezinnen geroepen om te blijven groeien en vooruit te gaan, ook te midden van hun moeilijkheden en beperktheden, zoals de vorige generaties. Onze gezinnen zijn levende schatten die een geheugen hebben, door de kinderen die op hun beurt ouders en grootouders worden. Van hen krijgen wij onze identiteit, waarden en geloof. Wij hebben het gezien met Aldo en Marissa, die meer dan vijftig jaar gehuwd zijn. Hun huwelijk is een monument van liefde en trouw! Het was mooi (in de video) de grootmoeder te zien dansen met de kleindochters. Hun wederzijdse liefde is een gave Gods, een gave die zij met vreugde aan hun kinderen en kleinkinderen doorgeven. 

Een samenleving – hoor dit goed – die grootouders niet naar waarde schat, is een samenleving zonder toekomst. Een Kerk die het verbond tussen de generaties niet ter harte neemt, zal uiteindelijk missen wat echt telt: liefde. Onze grootouders leren ons de betekenis van echtelijke liefde en ouderliefde. Zij groeiden zelf op in een gezin en hebben de genegenheid van zonen en dochters, van broers en zussen gekend. Daarom zijn zij voor de nieuwe generaties een schat aan ervaring en wijsheid. Het is een grove fout, ouderen niet naar hun ervaring te vragen of te denken dat het tijdverlies is met hen te spreken. In dat opzicht zou ik Missy voor haar getuigenis willen bedanken. Zij zei ons dat onder reizigers, het gezin altijd een bron van kracht en solidariteit geweest is. Haar getuigenis herinnert ons eraan dat in het huis van God voor iedereen plaats is aan tafel. Niemand mag uitgesloten worden: onze liefde en aandacht moeten uitgaan naar iedereen.