Zoeken in kerkelijke documenten en berichten

In het Oude Testament wordt meermalen gesproken over het “vuur uit de hemel” dat de offers die de mensen aanboden, verteerde Vgl. Lev. 9, 24 Vgl. 1 Kon. 18, 38 Vgl. 2 Kron. 7, 1 . Op analoge wijze kan men zeggen dat de Heilige Geest “het vuur uit de hemel” is dat brandt in het diepst van het mysterie van het kruis. Uitgaande van de Vader draagt Hij het offer van de Zoon op aan de Vader en draagt Hij het binnen in de goddelijke werkelijkheid van de gemeenschap van de Drie-eenheid. De zonde heeft het lijden voortgebracht; nu krijgt het leed van God in de gekruisigde Christus door de Heilige Geest zijn volledige menselijke uitdrukking. Zo is er een paradoxaal mysterie van liefde: in Christus lijdt een God die door zijn eigen schepselen is afgewezen: “Zij geloven niet in Mij”; maar tegelijk schept de Geest uit het diepst van dit lijden – en indirect uit het diepst van de zonde “van niet geloofd te hebben” – een nieuwe maat van de gave die vanaf het begin aan de mens en aan de schepping is geschonken. In het diepst van het mysterie van het kruis werkt de liefde die de mens opnieuw brengt tot deelname aan het leven dat in God zelf is.

Als liefde en gave daalt de Heilige Geest in zekere zin neer in het hart van het offer dat op het kruis wordt aangeboden. Onder verwijzing naar de bijbelse traditie kunnen wij zeggen: Hij verteert dit offer met het vuur van de liefde die de Vader en de Zoon verenigt in de gemeenschap van de Drie-eenheid. En aangezien het kruisoffer een daad van Christus zelf is, “ontvangt” Hij ook in dit offer de Heilige Geest. Hij ontvangt Hij ook in dit offer de Heilige Geest. Hij ontvangt Hem op dusdanige wijze dat Hij – Hij alleen met de Vader – Hem vervolgens aan de apostelen, aan de Kerk, aan heel de mensheid kan “geven”. Hij alleen “zendt” Hem van de Vader Vgl. Joh. 15, 26 . Hij alleen verschijnt aan de apostelen die in het cenakel bijeengekomen zijn, “blaast over hen” en zegt: “Ontvangt de Heilige Geest. Aan wie ge de zonden vergeeft, zijn ze vergeven” (Joh. 20, 22s), zoals Johannes de Doper voorzegd had: “Hij zal u dopen met de Heilige Geest en met vuur” (Mt. 3, 11). Door deze woorden van Jezus is de Heilige Geest geopenbaard en tegelijk tegenwoordig gesteld als liefde die werkt in het diepst van het paasmysterie, als bron van de verlossende kracht van het kruis van Christus, als gave van het nieuwe en eeuwige leven.

Deze waarheid voer de Heilige Geest wordt dagelijks in de Romeinse liturgie uitgedrukt als de priester voor de communie de volgende veelbetekende woorden uitspreekt: “Heer Jezus Christus, Zoon van de levende God, Gij hebt in de Heilige Geest de wil van de Vader volbracht en door uw sterven de wereld tot nieuw leven gewekt”. En in het derde eucharistische gebed vraagt de priester aan God, onder verwijzing naar de heilseconomie, dat de Heilige Geest “ons moge maken tot een blijvende offergave voor U”.