Zoeken in kerkelijke documenten en berichten

Ook al biedt de wereld van de offshore financieringen ook legale diensten aan, toch voedt hij zich vooral door speculatieoogmerken doorheen de veralgemeende kanalen van belastingontduiking en zelfs van witwaspraktijken van misdaadgeld. Dit leidt uiteindelijk tot een verarming van het normale systeem van productie en distributie van goederen en diensten. Het is moeilijk om te bepalen of veel van deze situaties onmiddellijk of later aanleiding geven tot gevallen van immoraliteit. Maar, wanneer dergelijke realiteiten op oneerlijke wijze de levenssappen uit de reële economie weghalen, kunnen ze nauwelijks gelegitimeerd worden, niet vanuit ethisch oogpunt en niet vanuit het oogpunt van de algehele efficiëntie van het economische systeem zelf.

Ondertussen is het zonneklaar dat er een correlatie bestaat tussen de onethische uitvoering van verrichtingen en het faillissement van het systeem in zijn geheel. Het lijdt geen twijfel dat een ethisch vacuüm de onvolkomenheden van de marktmechanismen verergert. Vgl. Paus Franciscus, Encycliek, 'Wees geprezen' - over de zorg voor het gemeenschappelijke huis, Laudato Si' (24 mei 2015), 189

In de tweede helft van de vorige eeuw ontstond de offshore markt van eurodollars. Een soort financiële beurs die buiten elk officieel normatief kader viel. Deze markt breidde zich van een belangrijk Europees land uit naar andere landen in de wereld en effende het pad voor een echt financieel netwerk. Het werd een alternatief voor het officiële financiële systeem en voor de rechterlijke instanties die het beschermen.

In dit verband is het opmerkelijk dat de institutionele beleggers als officiële reden ter rechtvaardiging van de aanwezigheid van offshore locaties, aangeven dat ze niet dubbel belast willen worden. Eerst in het land waar ze gevestigd zijn en vervolgens daar waar de fondsen zich bevinden. Maar in feite zijn deze plaatsen uitgelezen kansen voor twijfelachtige of zelfs grensoverschrijdende financiële transacties; dit zowel vanuit het wettelijke normatieve en ethische standpunt, alsook vanuit de visie op een economische cultuur die gezond en vrij is van belastingontduiking.

Vandaag wordt meer dan de helft van de wereldhandel beheerst door grote structuren die hun belastingdruk verminderen door hun inkomsten van de ene zetel naar de andere over te brengen, zoals het hen het beste uitkomt. Vandaar transfereren ze hun winsten naar belastingparadijzen en hun kosten naar landen met een hogere belastingheffing. Het is evident dat dit alles belangrijke inkomsten aan de reële economie onttrekt en bijdraagt tot de creatie van economische systemen die op ongelijkheid gebaseerd zijn. Bovendien leidt het geen twijfel dat deze offshore locaties meer dan eens plaatsen zijn die bekend zijn voor het witwassen van zwart geld, verkregen via illegale praktijken: diefstal, fraude, corruptie, criminele organisaties, maffia, oorlogsbuit, enz.

Door te verbloemen dat deze offshore activiteiten niet in hun officiële financiële centra plaatsvonden, hebben sommige staten toegelaten dat ook misdaadgeld winst opleverde. Zij voelden zich daarvoor niet verantwoordelijk omdat deze overtredingen niet officieel onder hun jurisdictie vielen. Vanuit ethisch oogpunt is dit een duidelijke vorm van hypocrisie.

In korte tijd is deze markt uitgegroeid tot een strategische transitplaats voor het doorsluizen van geld, want haar opzet is een gemakkelijke weg voor diverse belangrijke vormen van belastingontduiking. Het is dan ook begrijpelijk dat een offshore domicilie door vele en gerenommeerde bedrijven op de markt, felbegeerd en gretig toegepast wordt.