Zoeken in kerkelijke documenten en berichten

Het is gemakkelijk de voordelen te zien die voortvloeien uit een visie waarbij de mens als subject beschouwd wordt dat constitutief opgenomen is in een geheel van relaties. Deze relaties op zich zijn een positieve bron. Vgl. Paus Benedictus XVI, Encycliek, Liefde in Waarheid - Over de integrale ontwikkeling van de mens in liefde en waarheid, Caritas in Veritate (29 juni 2009), 55 Elke persoon wordt geboren in een familiale context, in een netwerk van relaties die hem voorafgaan en zonder dewelke hij niet zou kunnen bestaan. Vervolgens doorloopt de mens verschillende levensstadia dankzij relaties die hem in de wereld situeren in een voortdurend gedeelde vrijheid. Juist deze oorspronkelijke relaties tonen dat de mens een relationeel wezen is, wezenlijk bepaald door wat de christelijke openbaring “gemeenschap” noemt.

Dit oorspronkelijke gemeenschapskenmerk, dat in elke mens een spoor laat zien van de affiniteit met God die hem geschapen heeft en hem roept tot een relatie van gemeenschap met Hem, is wat hem uiteraard ook richt op een gemeenschapsleven, de fundamentele plaats voor zijn volledige ontplooiing. Deze karakteristiek als een oorspronkelijk, constitutief element van onze menselijke identiteit erkennen, maakt het mogelijk de anderen niet in de eerste plaats als potentiële concurrenten te zien, maar als mogelijke bondgenoten in de opbouw van het algemeen welzijn, dat pas dan authentiek is, als het tegelijkertijd allen en iedereen afzonderlijk ten goede komt. Deze relationele antropologie helpt de mens ook om de waarde te erkennen van economische strategieën die vooral de globale levenskwaliteit en niet louter het blinde winstbejag op het oog hebben. Ze moeten dus altijd integraal zijn, namelijk de hele persoon en alle mensen ten goede komen. In feite is geen enkele winst legitiem als het doel van de integrale ontwikkeling van de menselijke persoon, de universele bestemming van de goederen en de keuze of voorkeursliefde voor de armen Vgl. H. Paus Johannes Paulus II, Encycliek, De ontwikkeling van de mens en de samenleving
Twintig jaar na Populorum Progressio van Paus Paulus VI, Sollicitudo Rei Socialis (30 dec 1987), 42 ontbreekt. Deze drie principes zijn nauw met elkaar verbonden. Ze zijn samen nodig om een meer rechtvaardige en solidaire wereld uit te bouwen.

Daarom mag de vooruitgang binnen een economisch systeem niet alleen gemeten worden op basis van kwantitatieve parameters en efficiëntie bij de winstproductie, maar moet men ook rekening houden met de levenskwaliteit die ze creëert en de sociale welstand die ze verspreidt: een welstand die niet louter tot materiële aspecten beperkt kan worden. Elk economisch systeem legitimeert zijn bestaan, niet alleen door de kwantitatieve groei van de economische uitwisseling, maar vooral door zijn vermogen om de ontwikkeling van de hele mens en alle mensen te waarborgen.

Welzijn en ontwikkeling vereisen en versterken elkaar Vgl. Catechismus-Compendium, Catechismus van de Katholieke Kerk (15 aug 1997), 1908, en vragen duurzame politieke maatregelen en perspectieven op lange termijn. Vgl. Paus Franciscus, Encycliek, 'Wees geprezen' - over de zorg voor het gemeenschappelijke huis, Laudato Si' (24 mei 2015), 13 Vgl. Paus Franciscus, Postsynodale Apostolische Exhortatie, Over vreugde van de liefde, Amoris Laetitia (19 mrt 2016), 44

In dit verband is het wenselijk dat met name universiteiten en businessscholen in hun leertrajecten, - niet in de marge of bijkomstig maar op een fundamentele manier -, opleidingen voorzien die leiden tot een beter begrip van de economie en de financiële sector in het licht van een volledige visie op de mens - dus niet beperkt tot enkele van zijn dimensies – en van een ethiek die deze uitdrukt. De sociale leer van de Kerk kan daarbij een grote hulp zijn.