Zoeken in kerkelijke documenten en berichten

Tot besluit van dit postsynodale document houd ik nogmaals de uitnodiging voor van de “landeigenaar” over wie het Evangelie spreekt: “Gaat ook gij naar mijn wijngaard”. Men kan zeggen dat de betekenis van de synode over de roeping en de zending van de leken juist gelegen is in deze oproep die de Heer Jezus aan allen richt en in het bijzonder aan de lekengelovigen, mannen en vrouwen.

De werkzaamheden van de synode zijn voor alle deelnemers een grote geestelijke ervaring geweest: de ervaring van een Kerk die ernaar streeft om in het licht en de kracht van de Geest de hernieuwde oproep van haar Heer te onderkennen en te aanvaarden, teneinde aan de wereld van deze tijd opnieuw het mysterie van haar gemeenschap en de dynamiek van haar heilszending voor te houden, in het bijzonder door de specifieke plaats en rol van de lekengelovigen te begrijpen. De daadwerkelijke ontvangst die de oproep van de Heer zal krijgen van de kant van het gehele volk Gods en daarin van de kant van de lekengelovigen, zal de vrucht van de synode opleveren, welke deze exhortatie zo overvloedig mogelijk wil opwekken in alle over de wereld verspreide kerken.

Daarom richt ik tot allen en ieder, herders en gelovigen, de meest levendige aansporing nooit moe te worden om het kerkelijke bewustzijn wakker te houden en zelf steeds meer door te laten dringen in de geest, het hart en het leven; het bewustzijn dus leden te zijn van de Kerk van Jezus Christus, die deelhebben aan haar mysterie van gemeenschap en haar apostolische en missionaire kracht.

Het is bijzonder belangrijk dat alle christenen zich bewust zijn van de buitengewone waardigheid welke hun geschonken is door het heilig Doopsel door genade zijn wij geroepen geliefde kinderen van de Vader te zijn, ledematen die ingelijfd zijn in Jezus Christus en in zijn Kerk, levende en heilige tempels van de Geest. Luisteren wij weer ontroerd en dankbaar naar de woorden van de evangelist Johannes: “Hoe groot is de liefde die de Vader ons betoond heeft! Wij worden kinderen van God genoemd, en we zijn het ook” (1 Joh. 3, 1).

Deze “christelijke nieuwheid” welke aan de leden van de Kerk geschonken is en voor allen de wortel vormt van hun deelneming aan het priesterlijke, profetische en koninklijke ambt van Christus en van hun roeping tot heiligheid in de liefde, drukt zich uit en verwerkelijkt zich in de lekengelovigen volgens de “seculiere karaktertrek” die hun “bijzonder eigen” is.

Het kerkelijke bewustzijn brengt samen met het begrip van de gemeenschappelijke christelijke waardigheid het begrip mee van te behoren tot het mysterie van de Kerk gemeenschap: dat is een fundamenteel en beslissend aspect voor het leven en de zending van de Kerk. Het vurige gebed van Jezus tijdens het laatste Avondmaal: “Dat zij een mogen zijn” moet voor allen en iedereen elke dag een veeleisend en onafwijsbaar levens- en actieprogramma worden.

Het levendige begrip van de kerkelijke gemeenschap, die gave van de Geest is welke ons vrije antwoord verlangt, zal als kostbare vrucht de harmonische bevestiging in de “ene en katholieke” Kerk hebben van de rijke verscheidenheid van de roepingen en levensstaten, van de charisma’s, van de bedieningen, taken en verantwoordelijkheden, alsmede een meer overtuigde en besliste samenwerking van de groepen, verenigingen en bewegingen van de lekengelovigen in de saamhorige vervulling van de gemeenschappelijke heilszending van de Kerk zelf. Deze gemeenschap is reeds in zich het eerste grote teken van de tegenwoordigheid van Christus, de Heiland, in de wereld; zij bevordert en stimuleert de directe apostolische en missionaire actie van de Kerk.

Op de drempel van het derde millennium moet heel de Kerk, moeten herders en gelovigen, zich sterker verantwoordelijk voelen voor de gehoorzaamheid aan het bevel van Christus: “Gaat uit over de hele wereld en verkondigt het Evangelie aan heel de schepping” (Mc. 16, 15) en moeten zij het missionaire elan vernieuwen. Een grote, inspannende en prachtige onderneming is aan de Kerk toevertrouwd: die van een nieuwe evangelisatie, waaraan de huidige wereld een enorme behoefte heeft. De lekengelovigen moeten zich levende en verantwoordelijke deelnemers aan deze onderneming voelen, die geroepen zijn om het Evangelie te verkondigen en in praktijk te brengen in de dienst aan de waarden en aan de eisen van de mens en van de maatschappij.

De bisschoppensynode die gehouden is in de maand oktober tijdens het Mariajaar, heeft haar werk op geheel bijzondere wijze toevertrouwd aan de voorspraak van de allerheiligste Moeder van de Verlosser, Maria. En nu vertrouw ik de geestelijke vruchtbaarheid van de synode toe aan dezelfde voorspraak. In vereniging met de vaders en lekengelovigen die aanwezig waren op de synode, en met alle andere leden van het volk van God richt ik mij aan het eind van dit postsynodale document tot de Maagd. De oproep wordt gebed.

O allerheiligste Maagd,
Moeder van Christus en moeder van de Kerk,
Met vreugde en bewondering
Sluiten wij ons aan bij uw Magnificat,
Bij uw zang en dankbare liefde.

Met u brengen wij dank aan God,
“die barmhartig is van geslacht tot geslacht”,
voor de schitterende roeping
en de veelvormig zending van de lekengelovigen
die door God bij naam geroepen zijn
om in gemeenschap van liefde en heiligheid
met Hem te leven.

Maagd van het Magnificat,
Vul nu harten met dankbaarheid en enthousiasme
Voor deze roeping en voor deze zending.

Gij die nederig en grootmoedig
“de dienstmaagd des Heren” zijt geweest,
geeft ons uw eigen beschikbaarheid
voor de dienst van God
en het heil van de wereld.
Open onze harten
Voor het onmetelijke perspectief van het Rijk van God
en van de verkondiging van het Evangelie
aan heel de schepping.
Het vele kwaad en de tal rijke gevaren
die de mannen en de vrouwen van onze tijd bedrukken,
zijn steeds aanwezig in uw moederhart.
Maar ook de vele initiatieven voor het goede,
de grote aspiraties naar het waardevolle,
de vorderingen die gemaakt zijn in het voorbrengen
van overvloedige vruchten van heil,
zijn aanwezig in uw hart.

Moedige Maagd,
geef ons geestkracht en vertrouwen in God,
opdat wij alle hindernissen kunnen overwinnen
die wij ontmoeten bij de vervulling van onze zending.
Leer ons met de aardse werkelijkheden om te gaan
met een levendig gevoel van christelijke
verantwoordelijkheid
en met de blijde hoop op de komst van het Rijk van God
van de nieuwe hemel en de nieuwe aarde.

Gij die samen met de apostelen
in gebed zijt gebleven in het cenakel
in afwachting van de komst van de Geest van Pinksteren,
smeek zijn hernieuwde uitstorting af over alle
lekengelovigen,
mannen en vrouwen,
opdat zij volledig mogen beantwoorden
aan hun roeping en zending,
als ranken van de ware wijnstok
die geroepen zijn om veel vrucht te dragen
voor het leven van de wereld.

Maagd en Moeder,
Leid en steun ons,
opdat wij steeds mogen leven
als echte zonen en dochters
van de Kerk van uw Zoon
en kunnen bijdragen tot de vestiging
van de beschaving van waarheid en liefde
op aarde,
volgens het verlangen van God
en tot zijn eer.

AMEN

Gegeven te Rome, bij sint Petrus, op 30 december, feest van de heilige Familie van Jezus Maria en Jozef, van het jaar 1988, het elfde van mijn pontificaat.

Paus Johannes Paulus II