Zoeken in kerkelijke documenten en berichten

Zowel het neo-pelagiaanse individualisme als de neo-gnostische minachting voor het lichaam verminken de belijdenis van het geloof in Christus, de enige en universele Heiland. Hoe zou Christus kunnen bemiddelen bij het tot stand brengen van het Verbond van de hele menselijke familie, als de mens een geïsoleerd individu zou zijn dat zichzelf alleen maar op eigen kracht verwezenlijkt, zoals het neo-pelagianisme voorstelt? En hoe zou het heil tot ons kunnen komen door de menswording van Jezus, zijn leven, dood en verrijzenis in zijn ware lichaam, als wat telt, alleen maar zou zijn het innerlijk van de mens te bevrijden van de beperkingen van het lichaam en de materie volgens de neo-gnostische visie? Ten opzichte van deze tendensen wil onderhavige Brief opnieuw bevestigen dat het heil bestaat in onze vereniging met Christus, die met zijn menswording, leven, dood en verrijzenis een nieuwe orde van relaties met de Vader en onder de mensen heeft geschapen en ons in deze orde heeft binnengeleid dankzij de gave van zijn Geest, opdat wij ons als kinderen in de Zoon kunnen verenigen met de Vader en één lichaam worden in de “eerstgeborene onder vele broeders” (Rom. 8, 29).