28 oktober 1965
De situatie vooral van de moderne samenleving maakt het noodzakelijk, de priesteropleiding ook na de voltooiing van de studies aan het seminarie voort te zetten en verder uit te bouwen. De nieuwere documenten van de H. Stoel dringen aan op een bijzondere zorg voor de jonge priesters. Te vermelden zij vooral: Vgl. Paus Pius XII, Brief, Aan de staatssecretaris, Z.E. kardinaal Maglione, Quandoquidem (20 apr 1939). A.A.S. 41 (1949) 165-167 Vgl. Paus Pius XII, Apostolische Exhortatie, Aan geheel de geestelijkheid in vrede de na te streven heiligheid van het priesterlijk leven, Menti Nostrae (23 sept 1950), 90-99. A.A.S. 42 (1950) 691-193 (Eccl. Doc. 0190, nn. 90-99) Vgl. Paus Pius XII, Apostolische Constitutie, Over het religieuze leven, Sedes Sapientiae (31 mei 1956). (Eccl. Doc. 0788) en de daarbij behorende algemene statuten Toespraak tot de priesters van het Convict van Barcelona van 4 juni 1957: Discorsi e Radiomessaggi XIX, p. 271-273. Paulus VI Tiespraak tot de priesters van het Instituut “Gian Matteo Giberti” uit het diocees van Verona, van 11 maart 1964. Daarom dienen de bisschoppenconferenties in de verschillende landen hiertoe de meest geschikte middelen aan te wenden, zoals: pastorale instituten, die samenwerken met goed uitgekozen parochies, regelmatig te houden bijeenkomsten en aangepaste praktische oefeningen, waardoor de jonge priesters op geestelijk, intellectueel en pastoraal gebied geleidelijk worden ingewijd in het priesterlijk leven en in het apostolaat, en de gelegenheid krijgen, deze beide steeds meer te vernieuwen en te verdiepen.
In hun verlangen om het werk, door het Concilie van Trente begonnen, voort te zetten, vertrouwen de Vaders van dit heilig Concilie aan de oversten en professoren van de seminaries met een gerust hart de taak toe om de toekomstige priesters van Christus te vormen volgens de geest van vernieuwing, die door dit heilig Concilie zo is aangemoedigd, en zij sporen hen, die zich op het priesterlijk ministerie voorbereiden, dringend aan, er zich terdege van bewust te zijn, dat de hoop van de Kerk en het heil van de zielen in hun handen worden gelegd, en de richtlijnen van dit decreet bereidwillig te aanvaarden om zo overvloedige en altijddurende vruchten te kunnen voortbrengen.
