Paus Franciscus - 28 oktober 2017
HET EUROPA VAN DE TOEKOMST (EN WAT JE ERVOOR NODIG HEBT) Tot de conferentie "(Re)Thinking Europe", georganiseerd door de Comece |
|||
► | Een plek van dialoog |
Heel Europa, van de Atlantische Oceaan tot de Oeral, van de Noordpool tot de Middellandse Zee, kan zich niet veroorloven de mogelijkheden te negeren om bovenal een plaats van oprechte, opbouwende dialoog te zijn waarin alle deelgenoten gelijke waardigheid bezitten. We zijn geroepen een Europa op te bouwen waarin men elkaar, op alle niveaus, kan ontmoeten en confronteren, in zekere zin zoals op de antieke agorà. Dat was het plein van de polis. Niet slechts ruimte voor economische ruil, maar ook kloppend hart van de politiek, de zetel waar de wetten voor het algemeen welzijn werden uitgewerkt; de plaats ook waar de tempel stond, zodanig dat aan de horizontale dimensie van het dagelijks leven, nooit de transcendente oriëntatie ontbrak die verder doet kijken dan het vluchtige, het voorbijgaande en het voorlopige.
Dit brengt ons ertoe de positieve en opbouwende rol te overwegen die de godsdienst over het algemeen speelt bij de opbouw van de maatschappij. Ik denk dan bijvoorbeeld aan de bijdrage van de interreligieuze dialoog tot de wederzijdse kennis tussen christenen en moslims in Europa. Spijtig genoeg is een zeker vrijzinnig vooroordeel, dat het nog altijd doet, niet bij machte de positieve waarde te aanvaarden van de publieke en objectieve rol van de godsdienst en geeft men er de voorkeur aan deze tot de louter private en gevoelsmatige sfeer te beperken. Op die wijze draagt men ook bij tot de overheersing van een “eenheid denken” (Zie: De dictatuur van het eenheid denken. Ochtendmeditatie in de kapel van het Domus Sanctae Marthae, 10 april 2014) dat nog erg verspreid is in internationale kringen. Het ziet in de bevestiging van een religieuze identiteit een gevaar voor zichzelf en voor de eigen overheersing en komt er zo toe een kunstmatige tegenstelling te bevorderen tussen het recht op godsdienstvrijheid en andere fundamentele rechten. Als ging het om een echtscheiding.
Christenen worden geroepen de politieke dialoog te bevorderen, vooral daar waar deze bedreigd wordt en de botsing lijkt te overheersen. Christenen worden geroepen aan de politiek haar waardigheid, verstaan als hoogste dienst aan het algemeen welzijn en niet als in bezit name van de macht, terug te geven. Dat vraagt ook een aangepaste vorming, want politiek is niet 'de kunst van de improvisatie', maar wel een hoge vorm van zelfverloochening en persoonlijke toewijding ten voordele van de gemeenschap. "Leader" zijn vraagt studie, voorbereiding en ervaring.