Eminentie, Excellenties,
Geachte Gasten,

{...}

De dialoog heeft gedurende deze dagen de gelegenheid geboden om ruim, vanuit veel invalshoeken, na te denken over de toekomst van Europa dankzij de aanwezigheid onder u van kerkelijke, politieke, academische personaliteiten en gewone mensen uit de burgerlijke maatschappij. Jongeren hebben hun verwachtingen en hoop naar voor kunnen brengen in een confrontatie met de ouderen, die op hun beurt hun bagage vol overwegingen en ervaringen hebben kunnen aanbieden. Het is betekenisvol dat deze dialoog op de eerste plaats een vrije en open confrontatie in de geest wilde zijn. Dit om elkaar wederkerig te verrijken en de weg van de toekomst van Europa te belichten, met andere woorden de weg die we geroepen zijn samen af te leggen om de crisissen te overwinnen die we beleven en de uitdagingen aan te gaan die op ons wachten.

Spreken over een christelijke bijdrage aan de toekomst van het werelddeel betekent vooreerst de vraag stellen naar de taak van Christenen vandaag, in deze landen die in de loop der eeuwen zo rijkelijk vorm kregen door het geloof. Welke is onze verantwoordelijkheid in een tijd waarin het gelaat van Europa steeds meer getekend wordt door pluraliteit van culturen en godsdiensten, terwijl het christendom door velen wordt beschouwd als een element van het verleden, veraf en vreemd?