H. Paus Johannes Paulus II - 4 maart 1983
De eenheid van de Kerk wordt echter op de helling gezet, wanneer tegenover de krachtige factoren die haar vormen en bewaren, het geloof zelf, het geopenbaarde woord, de sacramenten, de gehoorzaamheid aan de bisschoppen en de Paus, het bewustzijn van een gemeenschappelijke roeping en verantwoordelijkheid in de zending van Christus in de wereld, aardse overwegingen worden geplaatst en onaanvaardbare ideologische betrokkenheden, tijdelijke keuzen en zelfs kerkbegrippen die de waarheid verdringen.
Ja, mijn dierbare Middenamerikaanse en Nicaragueense broeders, wanneer de Christen, welke zijn situatie ook is, de voorkeur geeft aan welke andere doctrine of ideologie ook boven de leer van de apostelen en van de Kerk; wanneer van deze doctrines de norm van onze roeping wordt gemaakt; wanneer wordt getracht de catechese, de religieuze leer, de prediking te herinterpreteren volgens de categorieën ervan; wanneer een 'parallel leergezag' wordt ingesteld, zoals ik in mijn openingstoespraak van de conferentie van Puebla heb gezegd H. Paus Johannes Paulus II, Toespraak, De beginselen van de geloofsverkondiging, Tot de Bisschoppen van Latijns-Amerika bij de Opening van hun derde conferentie in Puebla (Mexico) (28 jan 1979), 12, dan wordt de eenheid van de Kerk verzwakt en wordt de uitoefening van haar zending om 'sacrament van de eenheid' te zijn voor alle mensen moeilijker gemaakt.
De eenheid van de Kerk betekent en eist van ons de radicale overwinning van al deze neigingen tot scheiding; zij betekent en eist de herziening van onze waardeschaal. Zij betekent en eist, dat wij onze leerstellige begrippen en pastorale projecten onderwerpen aan het leergezag van de Kerk, dat vertegenwoordigd wordt door de paus en de bisschoppen. Dat is ook van toepassing op het gebied van de sociale leer van de Kerk, welke door mijn voorgangers en mijzelf is uitgewerkt.
Geen Christen, en nog minder een persoon die een bijzonder wijdingstitel in de Kerk heeft, mag de verantwoordelijkheid op zich nemen deze eenheid te verbreken door naast of tegen de wil van de bisschoppen te handelen, die 'de Heilige Geest tot leiders heeft aangesteld om Gods kerk te hoeden' (Hand. 20, 28).
Dat geldt voor elke situatie en ieder land, zodat geen proces van ontwikkeling of sociale verheffing dat zich voordoet, de eigenheid en godsdienstvrijheid van een volk, de transcendente dimensie van de menselijke persoon en het gewijde karakter van de Kerk en haar bedienaren rechtmatig in gevaar mag brengen.
