28 juni 2005
Deze “hel” (of het 'dodenrijk')- anders dan de hel van de verdoemden - was de toestand van allen, goede of slechten, die vóór Christus waren gestorven. Jezus begaf zich met zijn ziel, die verbonden bleef met zijn goddelijke Persoon, in het dodenrijk onder de rechtvaardigen, die uitzagen naar hun Verlosser om eindelijk tot de aanschouwing van God te geraken. Na door zijn dood, zowel de dood als de duivel, “de vorst van de dood” (Hebr. 2, 14), te hebben overwonnen, heeft Hij de rechtvaardigen bevrijd die uitzagen naar hun Verlosser, en voor hen de poorten van de hemel geopend.
De verrijzenis is de hoogste waarheid van ons geloof in Christus, en samen met het kruis is zij een wezenlijk onderdeel van het Paasmysterie.
Behalve door het wezenlijke teken van het lege graf, is van de verrijzenis van Jezus ook getuigd door de vrouwen, die Hem als eersten ontmoet hebben en die Hem aan de apostelen hebben verkondigd. Daarna is Jezus “verschenen aan Kefas (Petrus) en daarna aan de Twaalf. Vervolgens is Hij verschenen aan meer dan vijfhonderd broeders tegelijk” (1 Kor. 15, 5-6) en aan nog anderen. De apostelen kunnen de verrijzenis niet verzonnen hebben, want deze scheen hun onmogelijk: Jezus heeft hen zelfs een verwijt gemaakt om hun ongeloof.
Ook al is de verrijzenis een historisch gebeuren dat vastgesteld kan worden en door tekenen en getuigenissen bewezen is, toch gaat zij als mysterie van het geloof de geschiedenis te boven en overstijgt die in zoverre ze het binnengaan is van de mensheid van Christus in de heerlijkheid van God. Daarom openbaarde de verrezen Christus zich niet aan de wereld, maar aan zijn leerlingen, en maakte hen tot zijn getuigen voor het volk.
De verrijzenis van Christus was geen terugkeer tot het aardse leven. Zijn verrezen lichaam is hetzelfde dat gekruisigd is en de tekenen draagt van het lijden, maar het deelt al in het goddelijk leven met de eigenschappen van een verheerlijkt lichaam. Daarom staat het de verrezen Jezus volledig vrij aan zijn leerlingen te verschijnen, in verschillende gedaanten, zoals en waar Hij wil.
De verrijzenis van Christus is een transcendent werk van God. De drie Personen zijn er samen werkzaam, op de wijze die ieder eigen is: de Vader openbaart zijn macht; de Zoon “neemt” het leven dat Hij vrijwillig heeft gegeven “weer terug” (Joh. 10, 17), door zijn ziel te herenigen met zijn lichaam, dat door de Geest levend gemaakt en verheerlijkt wordt.
De verrijzenis vormt het hoogtepunt van de incarnatie. Zij bevestigt de Godheid van Christus, evenals alles wat Hij gedaan en geleerd heeft, en vervult alle beloften van God aan ons. Bovendien is de Verrezene, als Overwinnaar over zonde en dood, het beginsel van onze rechtvaardiging en onze verrijzenis: nu al bewerkt Hij voor ons de genade van het aangenomen kindschap, dat ons werkelijk doet delen in zijn leven als eniggeboren Zoon; vervolgens zal Hij, op het einde der tijden, ons lichaam doen verrijzen.
