Dit oude mozaïek van de basiliek van de heilige Clemens in Rome, viert de overwinning van het Kruis, het centrale geheim van het christelijke geloof. Het laat de weelderige bloei zien van een acanthusstruik, van waaruit naar alle kanten talrijke ranken zich vertakken met hun bloemen en vruchten. De levenskracht van deze plant wordt geschonken door het kruis van Jezus, wiens offer de herschepping betekent van de mensheid en van de kosmos. Jezus is de nieuwe Adam, die door het mysterie van zijn lijden, dood en verrijzenis de mensheid doet opbloeien, door haar te verzoenen met de Vader.

Rondom de lijdende Christus zijn er twaalf witte duiven, die de twaalf apostelen voorstellen . Aan de voet van het kruis staan Maria en Johannes, de leerling die Hij liefhad:

”Toen Jezus zijn moeder zag en naast haar de leerling die Hij liefhad, zei Hij tot zijn moeder: Vrouw, ziedaar uw zoon. Vervolgens zei Hij tot de leerling: Zie daar uw moeder. En van dat ogenblik af nam de leerling haar bij zich in huis” (Joh. 19, 26-27).

Bovenaan strekt zich de hand uit van de Vader, die een zegekrans aanbiedt aan zijn Zoon, die de dood overwonnen heeft door zijn paasmysterie.

Aan de voet van de plant bestrijdt een klein hert de slang van het kwaad.

Aan deze plant, die de boom van de verlossing voorstelt, ontspringt een bron van opborrelend water, die leven geeft aan vier beken, die de vier evangelies symboliseren, waaraan de gelovigen hun dorst lessen, zoals de herten aan de bronnen van levend water. De Kerk wordt hier voorgesteld als een hemelse tuin, die zijn leven ontvangt van Jezus, de ware boom des levens.

_______________

Het Kruis als de Levensboom, detail uit het apsismozaïek (12^de eeuw). Basiliek San Clemente, Rome, met vriendelijke toestemming van de Ierse paters Dominicanen.