Zoeken in kerkelijke documenten en berichten

De viering van het getijdengebed is doorweven met de Heilige Schrift, het Woord door God gegeven om "te onderrichten en te weerleggen, te verbeteren en op te voeden tot een rechtschapen leven, zodat de man Gods voor zijn taak berekend is en toegerust voor elk goed werk" (2 Tim. 3, 16-17). De tafel van het Woord is rijkelijk beladen door middel van de lectionaria die Bijbelse teksten verkondigen en op organische wijze rangschikken over de duur van het liturgisch jaar, alsook door de zeer rijke verzameling van liturgische hymnen waarop alle Kerken van het christelijke Oosten terecht trots zijn, en die niets anders zijn dan de "voortzetting van het Woord dat wordt gelezen, begrepen, zich eigen gemaakt en tenslotte gezongen ( ... ); het gaat om sublieme parafrasen van de Bijbeltekst, die zijn gefilterd en verpersoonlijkt door de individuele ervaring en die van de gemeenschap." H. Paus Johannes Paulus II, Apostolische Brief, Bij gelegenheid van de honderdste gedenkdag van de Apostolische brief Orientalium Dignitas van Paus Leo XIII, Orientale Lumen (2 mei 1995), 10

De rijke en verbazingwekkend ontwikkelde hymnologie en euchologie vormen vermoedelijk het meest originele deel van de Oosterse, liturgische vieringen. Talrijke, vooral Syrische en Hellenistische invloeden smelten samen, verrijken elkaar wederzijds en brengen tot de contemplatie van het christelijk mysterie in overeenstemming met de globale visie van de kerkvaders. De teksten van de goddelijke lofprijzing die werden opgesteld door talrijke auteurs - vooral monniken, die zich door de eeuwen heen ononderbroken hebben gewijd aan het gebed - bieden ons als erfenis een zeer rijk en onvervreemdbaar patrimonium van geestelijk leven. Zij beantwoorden aan het eigen 'genie' van de verschillende Oosterse Kerken en zijn nog steeds daarin diep geworteld. Zoals bij de Heilige Schrift is het nodig om ze te bestuderen en te overwegen om de kostbare parels te ontdekken die erin vervat liggen. De goddelijke lofprijzing is daarom een bevoorrecht terrein voor de studie van de christelijke spiritualiteit, die voortkomt uit het gebed van de Kerk.