Achilles kard. Silvestrini - 6 januari 1996
Bij de studie en de mystagogie van het volk aangaande de sacramenten, evenals in alle andere liturgische vieringen van de Kerk is de belangrijkste norm er steeds in gelegen om weer de functionele en onontbeerlijke band met Christus, de Heer, te vinden. Op de verschillende ogenblikken van het liturgisch jaar worden de belangrijkste gebeurtenissen uit de heilsgeschiedenis herdacht. De gebeurtenissen uit het Oude Testament vinden hun vervulling in Christus; die uit het Nieuwe Testament hebben betrekking op heel zijn leven te midden van de mensen, aan wie Hij de geboden van het heil geeft, en die Hij leidt tot de kennis van de ware God Vgl. H. Basilius van Caesarea, Anaphora Sancti Basilii, en uit de gebeurtenissen uit de tijd van de Kerk blijkt dat de Heer wonderen blijft verrichten in zijn heiligen. Dit geldt in het bijzonder voor de sacramenten, waardoor Hij ons op verschillende wijzen reinigt in het water, ons heiligt in de Geest, en ons in het mysterie van zijn Lichaam en Bloed de gedachtenis nalaat van zijn lijden omwille van ons heil.