Achilles kard. Silvestrini - 6 januari 1996
Door de eeuwen heen hebben verschillende omstandigheden gezorgd voor belangrijke veranderingen op het vlak van de taal. In de Oosterse gebieden zelf hebben de oorspronkelijke talen geleidelijk aan toch diepgaande veranderingen ondergaan. Soms verdwenen er talen of werden ze vervangen door andere. Soms ook verlieten talrijke gelovigen van de Oosterse Kerken hun land van oorsprong en gingen zij zich elders vestigen, waar zij leefden naast Christenen die met andere tradities waren grootgebracht. Mettertijd hebben zij zich ingevoegd in de eigen culturele context van de plaats waar zij zich bevonden. Vaak hebben ze de kennis en het praktiseren van hun oorspronkelijke talen verloren. Zo bleek het moeilijker om aan de liturgie van hun eigen Kerk deel te nemen. Om deze moeilijkheid te verhelpen hebben de Oosterse Kerken sinds oude tijden vaak zorg gedragen voor vertalingen van hun eigen liturgische teksten in talen die door de gelovigen werden begrepen.
Wetboek
Codex Canonum Ecclesiarum Orientalium
Codex van Canoniek Recht van de Oosterse Kerken (1 oktober 1991) van het Canoniek Wetboek van de Oosterse Kerken preciseert, dat het recht om versies van liturgische boeken goed te keuren toekomt aan het gezag dat bevoegd is liturgische boeken goed te keuren, na rapportage aan de Apostolische Stoel, als het gaat om patriarchale en metropolitane Kerken sui iuris.
De groei van het aantal eparchieën of Kerken sui iuris van eenzelfde liturgische familie die - soms in hetzelfde territorium - dezelfde taal gebruiken, maakt normaal gesproken het gebruik van uniforme vertalingen noodzakelijk. Het is passend dat de competente autoriteiten door onderlinge afstemming dit doel bereiken.
