Achilles kard. Silvestrini - 6 januari 1996
De Apostolische Stoel heeft een belangrijke functie willen uitoefenen bij het behoud en de harmonieuze ontwikkeling van de liturgische praxis van de Oosters-Katholieke Kerken. Deze werd gerealiseerd op verschillende manieren, die in voortschrijdende zin zijn samengevloeid in de werkzaamheid van de Commissie ter correctie van de liturgische boeken van de Oosterse Kerken, welke in 1717 werd opgericht en tot 1862 werkzaam was binnen de congregatie De propaganda fide. Deze interventies droegen het stempel van de mentaliteit en de overtuigingen die hoorden bij die tijd, waarin men de niet-Latijnse liturgieën beschouwde als in zekere zin ondergeschikt aan de liturgie van de Latijnse ritus, die gold als de "ritus praestantior". Deze houding kon leiden tot interventies in oosters-liturgische teksten, die tegenwoordig- in het licht van studies en van de weg die de theologie heeft afgelegd - herziening behoeven in de zin van een terugkeer naar de oude tradities. Vgl. 2e Vaticaans Concilie, Decreet, Over de Oosterse Kerken, Orientalium Ecclesiarum (21 nov 1964), 6 Het werk van de commissies, die werden bijgestaan door de beste experts van die tijd, is er echter in geslaagd om het Oosterse erfgoed grotendeels te behouden, vaak door het in bescherming te nemen tegen sterk schadelijke initiatieven en door de publicatie van kostbare uitgaven van de liturgische teksten voor talrijke Oosterse Kerken. Vooral sinds de plechtige verklaringen van de Apostolische Brief Paus Leo XIII - Apostolische Brief
Orientalium Dignitas (30 november 1894) van Leo Xlll, sinds de oprichting in 1931 van de nog steeds werkzame "Bijzondere Commissie voor de Liturgie" binnen de Congregatie voor de Oosterse Kerken, en vooral sinds het Tweede Vaticaans Concilie en de Apostolische Brief H. Paus Johannes Paulus II - Apostolische Brief
Orientale Lumen
Bij gelegenheid van de honderdste gedenkdag van de Apostolische brief Orientalium Dignitas van Paus Leo XIII
(2 mei 1995) van Johannes Paulus II, is tegenwoordig het respect voor de Oosterse liturgieën een onbetwistbare grondhouding, en kan de Apostolische Stoel de Kerken vollediger ten dienste staan.
De zorgzaamheid van de Apostolische Stoel voor het liturgische leven van de Oosterse Kerken is in het verleden al dikwijls nuttig gebleken en lijkt even onmisbaar in de precaire situatie waarin niet weinig Oosterse Kerken zich thans bevinden. Het fundamentele belang van de liturgie als goddelijk-menselijk handelen dat het heil hic et nunc actualiseert, alsook de eigen natuur van de liturgie als bevoorrechte plaats waar het depositum fidei wordt bewaard en uitgedrukt, rechtvaardigen de voortdurende functie van de Apostolische Stoel als bewaarder en beschermer ook van de Oosterse liturgische praxis. Het gaat om het waarborgen en verdedigen van het geloof in één van zijn belangrijkste uitdrukkingsvormen. Deze overtuiging heeft geleid tot de formulering van Wetboek
Codex Canonum Ecclesiarum Orientalium
Codex van Canoniek Recht van de Oosterse Kerken (1 oktober 1991) van het Canoniek Wetboek van de Oosterse Kerken, dat de goedkeuring van liturgische teksten voorbehoudt aan de Apostolische Stoel m.b.t. niet-patriarchale en niet-metropolitane Kerken sui iuris. Deze canon vraagt de patriarchale en metropolitane Kerken om een voorafgaande beoordeling door de Apostolische Stoel. Deze beoordeling betreft vanzelfsprekend alles wat met de liturgische vieringen te maken heeft.
