Achilles kard. Silvestrini - 6 januari 1996
Het gehele terrein van de liturgie heeft in de Kerk sinds haar oorsprong een volstrekt centrale rol: het levendig aanvoelen dat heel het nieuwe leven van het geloof zijn hoogtepunt bereikt in de grote cultushandeling van Christus en de met Hem verenigde Kerk, is immers al vanaf de apostolische tijd een fundamenteel element.
"De heilige liturgie als plaats waar men verkondigt en aanbidt en waar de gemeenschap en broederschap onder de gelovigen aan de dag treden, is de ware opvoedster tot het christelijk leven en de meest complete synthese in de verschillende aspecten ervan". Vgl. H. Paus Johannes Paulus II, Toespraak, Tot de deelnemers aan de vergadering over de pastorale problemen in de katholieke Kerk van de Byzantijnse ritus in Roemeniƫ (22 jan 1994) De liturgie is immers "hoogtepunt en bron" Vgl. 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de heilige liturgie, Sacrosanctum Concilium (4 dec 1963), 10 van het christelijke leven, en zij brengt het tot uitdrukking als in een synthese. Zij evoceert en actualiseert het mysterie van Christus en de Kerk, zij biedt het de gelovigen aan ter beschouwing, en zij bezingt het, terwijl ze dank brengt aan de Heer, "want eeuwig is zijn genade".