Inderdaad is het staatsgezag door de Schepper van het heelal gewild, zoals onze wijze voorganger Leo XIII z.g. in zijn encycliek Paus Leo XIII - Encycliek
Immortale Dei
Het onvergankelijk werk van den barmhartigen God - Over de christelijke staatsinrichting
(1 november 1885) leert, om het leven van de gemeenschap te regelen overeenkomstig de voorschriften van een orde, die in haar algemene beginselen en wetten onveranderlijk is; om voor de mens in dit tegenwoordige leven het verwerven van lichamelijke, verstandelijke en zedelijke volmaaktheid gemakkelijker te maken, en om de burger behulpzaam te zijn in het bereiken van zijn bovennatuurlijk doel.

Bijgevolg: de verheven taak van de staat bestaat hierin, in het nationale leven de initiatieven en de activiteit van de individuen te controleren, te regelen en te bevorderen, en dat alles op harmonische wijze te richten op het algemeen welzijn. De eerste, voornaamste maatstaf nu om dit welzijn te omschrijven is niet de willekeurige opvatting van een of ander persoon, ook niet de louter materiële welvaart van de gemeenschap, maar de harmonische ontwikkeling van de natuurlijke volmaking van de mens, waarvoor juist de staat door de allerhoogste Schepper als hulpmiddel is bestemd.

De staat beschouwen als doel, waarop alles gericht, waaraan alles ondergeschikt is, heeft als noodzakelijk gevolg: schade en benadeling van de duurzame, ware welvaart van de volken. En dat gebeurt zeker, hetzij zulk een onbeperkte macht aan de staat wordt toegekend als gevolmachtigde van de natie, van het volk, of van een of andere klasse van burgers, hetzij de staat, als absolute heerser en aan absoluut niemand onderworpen, zulk een onbeperkte macht uit eigen beweging aan zich trekt.

Het particulier initiatief wordt geleid door vele gecompliceerde, aangepaste en eigen wetten, die een garantie geven voor het bereiken van zijn doel. Als dus de staat dat alles aan zich trekt en voor zich opeist, dan moet het daarvan nadeel ondervinden. Het wordt dan immers onttrokken aan zijn eigen natuurlijke levensvoorwaarde, het eigen verantwoordelijkheidsbesef van de particulieren. Dit kan niet geschieden zonder schade, ook voor het algemeen belang.