De Eucharistie is het sacrament bij uitstek van de ontmoeting met de persoon van Jezus: daarin “ligt heel het geestelijk goed van de Kerk vervat, namelijk Christus zelf”. 2e Vaticaans Concilie, Decreet, Over het leven en dienst van de priester, Presbyterorum Ordinis (7 dec 1965), 5 Vgl. Wetboek, Codex van het Canonieke recht, Codex Iuris Canonici (25 jan 1983), 899 De Eucharistie, het hart van het leven van iedere gedoopte en van het gewijde leven zelf, is het op een bijzondere wijze van het contemplatieve leven. Het offer van uw leven voegt u immers op een bijzondere wijze in in het Paasmysterie van dood en verrijzenis, dat in de Eucharistie wordt verwezenlijkt. Samen het brood breken herhaalt en actualiseert immers de zelfgave die wordt volbracht door Jezus, “die zich heeft gebroken, zich breekt voor ons” en die ons vraagt op onze beurt “ons te breken voor de ander”. Paus Franciscus, Homilie, Op het Hoogfeest van het Heilig Sacrament van het Lichaam en Bloed van Christus (26 mei 2016) Vgl. Wetboek, Codex van het Canonieke recht, Codex Iuris Canonici (25 jan 1983), 663. § 2 Opdat dit rijke mysterie wordt verwezenlijkt en zich op levende wijze manifesteert, is vereist dat de viering van de Eucharistie zorgvuldig, waardig en sober wordt voorbereid en men er ten volle met geloof en bewust aan deelneemt.

In de Eucharistie herkent de blik van het hart Jezus. Vgl. H. Paus Johannes Paulus II, Homilie, Op het Hoogfeest van het Heilig Sacrament van het Lichaam en Bloed van Christus (14 juni 2001), 3 De heilige Johannes Paulus II herinnert ons eraan: “Christus beschouwen betekent in staat zijn Hem te leren herkennen, waar Hij zich laat zien in de talloze vormen van zijn aanwezigheid, maar bovenal in het levende sacrament van zijn lichaam en zijn bloed. De Kerk leeft van Christus in de Eucharistie; door Hem wordt zij gevoed en door Hem wordt zij verlicht. De Eucharistie is geheim van het geloof en tegelijkertijd geheim van het licht’. Telkens wanneer de Kerk de Eucharistie viert, kunnen de gelovigen in zekere zin de ervaring van de beide leerlingen op weg naar Emmaus opnieuw beleven: ‘Nu gingen hun de ogen open en ze herkenden Hem’ (Lc. 24, 31). H. Paus Johannes Paulus II, Encycliek, De Kerk leeft van de Eucharistie, Ecclesia de Eucharistia (17 apr 2003), 6 De Eucharistie voert ons dus dagelijks binnen in het mysterie van de liefde, die huwelijksliefde is: “Christus is de Bruidegom van de Kerk, als Verlosser van de wereld. De Eucharistie is het sacrament van onze verlossing. Het is het sacrament van de Bruidegom, van de Bruid”. Vgl. H. Paus Johannes Paulus II, Apostolische Brief, Over de waardigheid en de roeping van de vrouw, Mulieris Dignitatem (15 aug 1988), 26

Daarom is het een prijzenswaardige traditie de viering te verlengen met de eucharistische Aaanbidding, een bevoorrecht ogenblik om zich innerlijk het brood van het Woord dat gedurende de viering is gebroken, eigen te maken en de handeling van dankzegging voort te zetten.

Uit de Eucharistie komt de verplichting tot voortdurende bekering voort, die haar sacramentele uitdrukking vindt in de Verzoening. De veelvuldige persoonlijke of gemeenschappelijke viering van het sacrament van de Verzoening of van de Boetedoening dient voor u een bevoorrechte gelegenheid te zijn om het barmhartige gelaat van de Vader, Jezus Christus, te aanschouwen, Vgl. Paus Franciscus, Bul, Het gelaat van de Barmhartigheid - Afkondiging van het Buitengewone Jubileum van de Barmhartigheid, Misericordiae Vultus (11 apr 2015), 1 Vgl. Wetboek, Codex van het Canonieke recht, Codex Iuris Canonici (25 jan 1983), 664.630 om uw hart te vernieuwen en uw relatie met God in de contemplatie te zuiveren.

Uit de vreugdevolle ervaring van de vergeving, in dit sacrament verkregen van God, komt de genade voort profeet en bedienaar te worden van barmhartigheid en instrument van verzoening, vergeving en vrede, profeet en bedienaar van hetgeen waaraan onze wereld vandaag in het bijzonder behoefte heeft.