"De problemen betreffende het gemengde huwelijk vragen om een bijzondere aandacht. Huwelijken tussen katholieken en andere gedoopten “laten weliswaar een bijzonder karakter zien, maar het is goed de elementen ervan op de juiste wijze tot hun recht te laten komen en te ontwikkelen, zowel vanwege hun intrinsieke waarde, als vanwege de bijdrage die zij kunnen leveren aan de oecumenische beweging”. Met het oog daarop “moet men streven ... naar een hartelijke samenwerking tussen de katholieke en niet-katholieke bedienaar, reeds vanaf de tijd van voorbereiding op huwelijk en bruiloft”. H. Paus Johannes Paulus II, Postsynodale Apostolische Exhortatie, Over de taken van het christelijk gezin in de wereld van deze tijd, Familiaris Consortio (22 nov 1981), 78 Omtrent het delen van de Eucharistie wordt eraan herinnerd dat “de beslissing om de niet-katholieke partij bij het huwelijk wel of niet toe te laten tot de eucharistische Communie genomen moet worden conform de algemene normen die in dezen zowel voor de oosterse christenen als de andere Christenen bestaan, en rekening houdend met deze bijzondere situatie, dat wil zeggen dat twee gedoopte Christenen het Sacrament van een christelijk huwelijk ontvangen. Hoewel de echtgenoten bij een gemengd huwelijk de Sacramenten van Doopsel en Huwelijk gemeenschappelijk hebben, kan het delen van de Eucharistie alleen maar een uitzondering zijn en moeten in elk geval de aangegeven bepalingen in acht worden genomen [...] Pauselijke Raad ter bevordering vd Eenheid vd Christenen, Richtlijnen voor de toepassing van de beginselen en normen inzake de oecumenische beweging, Oecumenisch Directorium (25 mrt 1993). 159-160” Bisschoppensynodes, Relatio Finalis - Synode 2015 (24 okt 2015), 72

"De huwelijken met een verschil in eredienst vertegenwoordigen een bevoorrechte plaats voor een interreligieuze dialoog [...], zij brengen enkele bijzondere moeilijkheden met zich mee, zowel met betrekking tot de christelijke identiteit van het gezin, als met betrekking tot de godsdienstige opvoeding van de kinderen. [...] Het aantal gezinnen dat bestaat uit een huwelijksverbintenis met een verschil in eredienst neemt toe in de missiegebieden en ook in landen met een lange christelijke traditie en schept de noodzaak te voorzien in een pastorale zorg die gedifferentieerd is al naar gelang de verschillende maatschappelijke en culturele contexten. In sommige landen waar geen vrijheid van godsdienst bestaat, is de christelijke partner verplicht over te gaan tot een andere godsdienst om te kunnen huwen en kan men geen canoniek huwelijk vieren, noch de kinderen dopen bij een verschil in eredienst. Daarom moeten wij de noodzaak benadrukken dat ten opzichte van allen de vrijheid van godsdienst wordt geëerbiedigd." Bisschoppensynodes, Relatio Finalis - Synode 2015 (24 okt 2015), 73

"Het is noodzakelijk bijzondere aandacht te wijden aan personen die een dergelijke huwelijksverbintenis aangaan, en dat niet alleen in de periode vóór het huwelijk. Bijzondere uitdagingen gaan paren en gezinnen aan waarbij de ene partner katholiek en de ander niet-gelovig is. In deze gevallen is het noodzakelijk te getuigen van het vermogen van het evangelie om in te gaan op deze situaties om de opvoeding van de kinderen tot het christelijk geloof mogelijk te maken." Bisschoppensynodes, Relatio Finalis - Synode 2015 (24 okt 2015), 74

"Bijzondere moeilijkheden doen zich voor in situaties die de toegang tot het doopsel betreffen van personen die zich in een complexe huwelijkssituatie bevinden. Het betreft personen die een vaste huwelijksverbintenis hebben gesloten in een tijd dat tenminste één van hen het christelijk geloof nog niet kende. De bisschoppen zijn geroepen in deze gevallen een pastorale onderscheiding in praktijk te brengen die is afgestemd op hun geestelijk welzijn." Bisschoppensynodes, Relatio Finalis - Synode 2015 (24 okt 2015), 75

De Kerk conformeert haar houding aan die van de Heer Jezus, die in een grenzeloze liefde zich voor iedere persoon zonder uitzondering heeft opgeofferd. Vgl. Paus Franciscus, Bul, Het gelaat van de Barmhartigheid - Afkondiging van het Buitengewone Jubileum van de Barmhartigheid, Misericordiae Vultus (11 apr 2015), 12 Met de synodevaders heb ik de situatie overdacht van de gezinnen die de ervaring kennen personen met een homoseksuele neiging in hun midden te hebben, een niet gemakkelijke ervaring, noch voor de ouders, noch voor de kinderen. Daarom willen wij vóór alles benadrukken dat iedere persoon, onafhankelijk van zijn seksuele geaardheid, moet worden gerespecteerd in zijn waardigheid en met respect moet worden aanvaard, waarbij men ervoor zorgt

"iedere vorm van onrechtmatige discriminatie" Catechismus-Compendium, Catechismus van de Katholieke Kerk (15 aug 1997), 2358 Bisschoppensynodes, Relatio Finalis - Synode 2015 (24 okt 2015), 76

te vermijden, en in het bijzonder iedere vorm van agressie en geweld. Ten opzichte van de gezinnen gaat het daarentegen erom een respectvolle begeleiding te garanderen, opdat zij die een homoseksuele neiging aan de dag leggen, de noodzakelijke hulp kunnen krijgen om Gods wil in hun leven te kunnen begrijpen en te verwezenlijken. Vgl. Catechismus-Compendium, Catechismus van de Katholieke Kerk (15 aug 1997), 2358 Vgl. Bisschoppensynodes, Relatio Finalis - Synode 2015 (24 okt 2015), 76

In de loop van het debat over de waardigheid en de zending van het gezin hebben de synodevaders opgemerkt dat

"omtrent projecten van gelijkstelling van verbintenissen tussen homoseksuele personen aan het huwelijk ‘er geen enkel reden is om analogieën aan te nemen of vast te stellen, zelfs geen verre analogieën, tussen homoseksuele verbintenissen en Gods plan betreffende huwelijk en gezin.";

het is onaanvaardbaar

"dat de lokale Kerken in dezen onder druk worden gezet en dat internationale organisaties de financiële steun aan arme landen laten afhangen van het invoeren van wetten die een ‘huwelijk’ tussen personen van hetzelfde geslacht instellen." Bisschoppensynodes, Relatio Finalis - Synode 2015 (24 okt 2015), 76 Vgl. Congregatie voor de Geloofsleer, Overwegingen over voorstellen om wettelijke erkenning te geven aan verbintenissen tussen homoseksuele personen (3 juni 2003), 4

Eenoudergezinnen ontstaan vaak uit

"biologische moeders of vaders die nooit hebben willen integreren in een gezinsleven, situaties van geweld waaruit een ouder met de kinderen heeft moeten vluchten, de dood van een van de ouders, het in de steek laten van het gezin door een van de ouders en andere situaties. Wat de oorzaak ook is, de ouder die samen met het kind woont, moet steun en troost vinden bij de andere gezinnen die de christelijke gemeenschap vormen, evenals bij de pastorale organen van de parochie. Deze gezinnen worden vaak extra getroffen door de ernst van de economische problemen, de onzekerheid van tijdelijk werk, de moeite de kinderen te onderhouden, het gebrek aan een huis." Bisschoppensynodes, Relatio Finalis - Synode 2015 (24 okt 2015), 80