
Paus Franciscus - 19 maart 2016
Onder de aandrang van de Geest ontvangt het kerngezin niet alleen het leven door het voort te brengen in de eigen schoot, maar opent zij zich ook, treedt buiten zichzelf om het eigen goede uit te storten over de anderen, om de zorg voor hen op zich te nemen en hun geluk te zoeken. Deze opening komt in het bijzonder tot uitdrukking in de gastvrijheid, Vgl. H. Paus Johannes Paulus II, Postsynodale Apostolische Exhortatie, Over de taken van het christelijk gezin in de wereld van deze tijd, Familiaris Consortio (22 nov 1981), 44 op suggestieve wijze aangemoedigd door het Woord van God: “Vergeet de gastvrijheid niet; door haar hebben sommigen zonder het te weten engelen onthaald” (Heb. 13, 2). Wanneer een gezin iemand opneemt en anderen, vooral de armen en hen die in de steek zijn gelaten, tegemoet gaat, dan is het
“symbool en getuigenis van het moederschap van de Kerk en neemt het daaraan deel.”. H. Paus Johannes Paulus II, Postsynodale Apostolische Exhortatie, Over de taken van het christelijk gezin in de wereld van deze tijd, Familiaris Consortio (22 nov 1981), 49
De sociale liefde, weerspiegeling van de Drie-eenheid, is in werkelijkheid dat wat de spirituele zin van het gezin en zijn zending naar buiten toe verenigt, omdat zij het kerygma met al zijn gemeenschappelijke eisen tegenwoordig stelt. Het gezin beleeft zijn bijzondere spiritualiteit door tegelijkertijd een huiskerk te zijn en een levende cel om de wereld te veranderen. Vgl. Pauselijke Raad "Justitia et Pax", Compendium van de Sociale Leer van de Kerk (26 okt 2004), 248-254. Voor de sociale aspecten van het gezin