Paus Franciscus - 19 maart 2016
Het gaat erom allen te integreren, men moet ieder helpen zijn eigen manier te vinden om deel te nemen aan de kerkgemeenschap, opdat hij zich ontvanger voelt van een “onverdiende, onvoorwaardelijke en belangeloze” barmhartigheid. Niemand mag voor altijd veroordeeld worden, omdat dit niet de logica van het evangelie is! Ik verwijs niet alleen naar de gescheidenen die een nieuwe verbintenis zijn aangegaan, maar naar allen, in wat voor situatie zij zich ook bevinden. Uiteraard kan iemand, als hij te koop loopt met een objectieve zonde, als zou die deel uitmaken van het christelijke ideaal, of iets anders wil opleggen dan de Kerk leert, niet pretenderen catechese te geven of te preken, en in deze zin is er iets dat hem scheidt van de gemeenschap. Vgl. Mt. 18, 17 Hij moet opnieuw luisteren naar de verkondiging van het evangelie en de uitnodiging tot bekering. Zelfs voor deze persoon kan er echter een manier bestaan van deelname aan het leven van de gemeenschap: in maatschappelijke verplichtingen, gebedsbijeenkomsten of overeenkomstig hetgeen zijn persoonlijk initiatief, samen met de onderscheiding van de herder, kan suggereren. Wat de wijze betreft van het behandelen van de verschillende zogenaamde “irreguliere” situaties, zijn de synodevaders gekomen tot een algemene consensus, die ik ondersteun:
"Wat een pastorale benadering van de personen betreft die een burgerlijk huwelijk hebben gesloten, die zijn gescheiden en opnieuw zijn gehuwd of die eenvoudigweg samenwonen, komt het de Kerk toe hun de goddelijke pedagogie van de genade in hun leven te openbaren en hen te helpen de volheid van Gods plan in hen te bereiken" Bisschoppensynodes, 3e Buitengewone Algemene Bisschoppensynode, Relatio Synodi - Familiesynode 2014 (18 okt 2014), 25,
wat met de kracht van de Heilige Geest altijd mogelijk is.
