Paus Franciscus - 19 maart 2016
Een van de oorzaken die leiden tot een breuk in het huwelijk, is het hebben van te hoge verwachtingen van het huwelijksleven. Wanneer men ontdekt dat de werkelijkheid beperkter en problematischer is dan men had gedroomd, is de oplossing niet om snel en op onverantwoorde wijze aan scheiding te denken, maar het huwelijk te aanvaarden als een weg van rijping, waarop ieder van de echtgenoten een instrument van God is om de ander te doen groeien. Verandering, groei, ontwikkeling van de goede vermogens die ieder in zich draagt, is mogelijk. Ieder huwelijk is een “heilsgeschiedenis” en dit veronderstelt dat men uitgaat van een kwetsbaarheid die dankzij de gave van God en een creatieve en edelmoedige reactie geleidelijk plaats maakt voor een steeds solidere en kostbaardere werkelijkheid. De misschien grootste zending van een man en een vrouw in de liefde is deze: wederzijds steeds meer man en vrouw worden. Doen groeien is de ander helpen zich te vormen in zijn eigen identiteit. Daarom is de liefde ambachtelijk. Wanneer men de passage in de Bijbel leest over de schepping van man en vrouw, ziet men eerst God die de man vormt Vgl. Gen. 2, 7, vervolgens merkt Hij dat er iets wezenlijks ontbreekt en vormt Hij de vrouw en dan ziet Hij de verrassing van de man: “Oh ja, nu, zij is het!”. En dan lijkt men deze schitterende dialoog te horen waarin man en vrouw elkaar beginnen te ontdekken. Ook in moeilijke ogenblikken verrast de ander inderdaad opnieuw en gaan er nieuwe deuren open om elkaar weer te vinden, als was het de eerste keer; en in iedere nieuwe fase “vormen” zij elkaar weer. De liefde zorgt ervoor dat de een op de ander wacht en het van God geërfde geduld beoefent dat eigen is aan de handwerksman.