Het heilig en organisch karakter van deze priesterlijke gemeenschap wordt gerealiseerd door de Sacramenten en de deugden.

• De gelovigen worden door het Doopsel in de Kerk opgenomen en door het merkteken bestemd tot de uitoefening van de christelijke eredienst. Door de wedergeboorte kinderen Gods geworden, hebben zij de plicht, het geloof, dat zij door de Kerk van God hebben ontvangen, voor de mensen te belijden. Vgl. H. Thomas van Aquino, Summa Theologiae. III, q. 63, a. 2.
• Door het Sacrament van het Vormsel krijgen zij een nog sterkere band met de Kerk, ontvangen zij een bijzondere kracht van de Heilige Geest en zijn daardoor nog meer gehouden om, als getuigen van Christus, door woord en daad het geloof te verbreiden en te verdedigen. Vgl. H. Cyrillus van Jeruzalem, Doopcatechese, Catechesi Battesimale. 17, De Spiritu Sancto, II, 35-37: P.G. 33, 1009-1012 Vgl. H. Nicolas Cabasilas, Leven in Christus, De vita in Christo. lib. III, de utilitate chrismatis: P.G. 150, 569-580 Vgl. H. Thomas van Aquino, Summa Theologiae. III, q. 65, a. 3 en q. 72, a. 1, en 5.
• Door deel te nemen aan het Eucharistisch Offer, bron en hoogtepunt van heel het christelijk leven, dragen zij het goddelijk Slachtoffer en met dit offer ook zichzelf, aan God op. Vgl. Paus Pius XII, Encycliek, Over de Heilige Liturgie, Mediator Dei et hominum (20 nov 1947), 79-80 Zo vervullen zij door het offeren en door de Heilige Communie allen een eigen functie bij de liturgische handeling; niet allen dus op de zelfde wijze, maar elk op zijn eigen manier. Gevoed met het lichaam van Christus bij de eucharistische viering, vormen zij een concrete uitdrukking van de eenheid van het volk Gods, die door dit verheven Sacrament wordt verzinnebeeld en zo wonderbaar wordt bewerkt.
• Door het Sacrament van Boetvaardigheid ontvangen zij van Gods barmhartigheid vergiffenis voor de belediging, Hem aangedaan, en worden zij tevens verzoend met de Kerk, waaraan zij door hun zonde een wonde hadden toegebracht en die door haar liefde, voorbeeld en gebeden werkt voor hun bekering.
• Door de heilige Ziekenzalving en het gebed van de priesters worden de zieken door heel de Kerk aan de lijdende en verheerlijkte Heer aanbevolen, opdat Hij hen moge verlichten en redden Vgl. Jac. 5, 14-16 . De Kerk spoort zelfs aan om bereidwillig te delen in het lijden en de dood van Christus Vgl. Rom. 8, 17 Vgl. Kol. 1, 24 Vgl. 2 Tim. 2, 11-12 Vgl. 1 Pt. 4, 13 tot welzijn van het volk Gods.
• En degenen onder de gelovigen, die de heilige Wijding ontvangen, krijgen van Christuswege de opdracht om de Kerk te weiden door het woord en de genade van God.
• Door het Sacrament van het Huwelijk ten slotte zijn de christen-echtgenoten een beeld van het geheim van eenheid en vruchtbare liefde tussen Christus en de Kerk en delen zij daarin Vgl. Ef. 5, 32. . Door de kracht van dit Sacrament heiligen zij elkaar in hun leven als gehuwden en in het aanvaarden en opvoeden van de kinderen; en zo hebben zij in hun levensstaat hun eigen gave te midden van het volk Gods Vgl. 1 Kor. 7, 7 . Vgl. 1 Kor. 7, 7. "Ieder heeft van God zijn eigen gave ontvangen, de een deze, de ander die" Vgl. H. Augustinus, De gave van volharding, De dono perseuerantiae liber ad Prosperum et Hilarium secundus. 14, 37: P.L. 45, 1015v: "Niet alleen de onthouding is een gave Gods, maar ook de kuisheid van de gehuwden". Want uit dit huwelijk komt het gezin voort, dat aan de menselijke samenleving nieuwe burgers schenkt, die door de genade van de Heilige Geest, door het doopsel, kinderen Gods worden, om het volk Gods door de eeuwen heen te doen voortleven. In deze "Kerk" van het gezin moeten de ouders door woord en voorbeeld de eerste geloofsverkondigers zijn voor hun kinderen, en zij moeten de eigen roeping van ieder kind bevorderen en met bijzondere zorg de priester- of kloosterroeping.

Uitgerust met zoveel heilzame middelen worden alle gelovigen van iedere staat en stand, elk volgens zijn eigen weg, door de Heer geroepen, om volmaakt en heilig te zijn, zoals de Vader zelf volmaakt is.