Zoeken in kerkelijke documenten en berichten

Credere – Welk belang heeft de Goddelijke Barmhartigheid gekregen op uw weg als priester en bisschop ? 

Paus Franciscus – Ik ben een zondaar, ik voel mij zondaar, ik ben zeker het te zijn ; ik ben een zondaar die de Heer met erbarmen heeft aangekeken. Ik ben, zoals ik tot de gevangenen in Bolivië zei, een vergeven mens. Ik ben een vergeven mens, God heeft mij met erbarmen aangekeken en Hij heeft mij vergeven. Nu nog bega ik fouten en zonden en ik ga elke twee weken biechten. En als ik biecht is het omdat ik de behoefte heb te voelen dat Gods barmhartigheid nog over mij ligt.
Ik herinner mij – ik heb het al dikwijls gezegd – wanneer de Heer mij barmhartig heeft aangekeken. Ik heb steeds het gevoel gehad dat Hij bijzonder zorg voor mij draagt, maar het belangrijkste ogenblik was op 21 september 1953, toen ik 17 was. Het was in Argentinië het feest van de lente en de studenten en ik zou hem met andere studenten doorbrengen; ik was praktiserend katholiek, ik ging ’s zondags naar de Mis, maar niets meer … ik was in de Katholieke Aktie, maar ik deed niets, ik was slechts een praktiserend katholiek. In de straat die naar het station van Flores loopt, ging ik voorbij de parochiekerk en ik voelde mij gedrongen om binnen te gaan: ik ben naar binnen gegaan en ik zag een priester die ik niet kende.
Op dat moment, ik weet niet wat mij overkwam, maar ik kreeg de behoefte om te biechten, in de eerste biechtstoel links – veel mensen gingen daar bidden. En ik weet niet wat er gebeurd is, ik ben er anders buiten gekomen, veranderd. Ik ben terug naar huis gegaan met de zekerheid dat ik mij aan de Heer moest toewijden en deze priester heeft mij bijna een jaar begeleid. Hij was een priester van Corrientes, don Carlos Benito Duarte Ibarra, die op de pastorij van Flores woonde. Hij had leukemie en werd in de kliniek verzorgd. Het jaar daarop is hij gestorven. Na zijn begrafenis heb ik veel geweend, ik voelde mij helemaal verloren, ik vreesde door de Heer verlaten te worden. 
Op dat ogenblik heb ik Gods barmhartigheid ervaren en het is nauw verbonden met mijn bisschopsleuze: 21 september is de dag van de Heilige Matteüs en Beda de Eerbiedwaardige en Jezus keek Matteüs aan, « miserando atque eligendo ». Het is een uitdrukking die niet kan vertaald worden omdat in het Italiaans één van de twee werkwoorden geen gerundium heeft en het Spaans evenmin. De letterlijke vertaling zou zijn “door barmhartig te zijn en te kiezen”, bijna als ambachtelijk werk. “Hij betoont hem barmhartigheid”: dat is de letterlijke vertaling. Wanneer ik jaren later, bij het lezen van het brevier in het Latijn, deze tekst ontdekte, heb ik bemerkt dat de Heer mij ambachtelijk met Zijn barmhartigheid heeft gevormd. Telkens ik naar Rome ging en in de via Scrofa logeerde, ging ik naar de Kerk van de Heilige Lodewijk van de Fransen en bad er voor het schilderij van Caravaggio, de “roeping van de heilige Matteüs”.