Wij Vaders, in synode bijeen rond Paus Franciscus, danken hem dat hij ons bijeen heeft geroepen om met hem en onder zijn leiding na te denken over de roeping en de zending van het gezin vandaag. Wij bieden hem nederig de vrucht van ons werk aan, in het bewustzijn van de beperkingen die het laat zien. Wij kunnen echter zeggen dat wij voortdurend de gezinnen met hun vreugde en verwachtingen, met hun verdriet en angsten voor ogen hebben gehad. De leerlingen van Christus weten dat “er werkelijk niets bij mensen te vinden is dat geen weerklank vindt in hun hart. Hun gemeenschap wordt immers juist gevormd door mensen die, verenigd in Christus, door de Heilige Geest worden geleid op hun tocht naar het rijk van de Vader en die de heilsboodschap hebben ontvangen die aan allen verkondigd moet worden. Daarom voelt de Kerk zich werkelijk intiem verbonden met het mensdom en zijn geschiedenis”. 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de Kerk in de wereld van deze tijd, Gaudium et Spes (7 dec 1965), 1 Wij danken de Heer voor de edelmoedige trouw waarmee zoveel christelijke gezinnen beantwoorden aan hun roeping en zending, ook ten overstaan van hindernissen, onbegrip en lijden. Naar deze gezinnen gaat de bemoediging uit van heel de Kerk, die, verenigd met haar Heer en gesteund door de werking van de Geest, weet dat zij een woord van waarheid en hoop heeft dat tot alle mensen moet worden gericht. Paus Franciscus heeft bij de viering waarmee de laatste fase van deze aan het gezin gewijde synodale weg is geopend, hieraan herinnerd: “God heeft het menselijk wezen niet geschapen om in droefheid te leven of om alleen te zijn, maar voor het geluk, om zijn weg te delen met iemand anders die hem aanvult [...]. Het is hetzelfde plan dat Jezus [...] samenvat met deze woorden: “Maar in het begin, bij de schepping, heeft God hen als man en vrouw gemaakt. Daarom zal de man zijn vader en moeder verlaten om zich te binden aan zijn vrouw en deze twee zullen één vlees worden” (Mc. 10, 6-8) Vgl. Gen. 1, 27 Vgl. Gen. 2, 24 God “verenigt de harten van een man en een vrouw die elkaar liefhebben, en verbindt hen in eenheid en onontbindbaarheid. Dat betekent dat het doel van het huwelijksleven niet alleen is voor altijd samen te leven, maar elkaar voor altijd lief te hebben! Jezus herstelt zo de oorspronkelijke en oorsprong gevende orde. [...] Slechts in het licht van de dwaasheid van de belangeloosheid van de Paasliefde van Jezus zal de dwaasheid van de belangeloosheid van een enige huwelijksliefde usque ad mortem begrijpelijk blijken”. Paus Franciscus, Homilie, Tijdens de H. Mis bij de opening van de 27e Bisschoppensynode - Sint Pieter, "Wanneer wij elkander beminnen, dan blijft God ins ons, en is ons de volmaakte liefde tot Hem" (1 Joh. 4, 12) (4 okt 2015), 4

265 Synodevaders stemmend: placet - 260; non placet - 0 -> aangenomen.

Als school van vreugde en beproevingen is het gezin de eerste en fundamentele “school voor menselijkheid”. Vgl. 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de Kerk in de wereld van deze tijd, Gaudium et Spes (7 dec 1965), 52 Ondanks signalen van een crisis van het instituut van het gezin in verschillende contexten blijft het verlangen naar een gezin levend in de jongere generaties. De Kerk, ervaren in menselijkheid en trouw aan haar zending, verkondigt met overtuiging het “evangelie van het gezin”: ontvangen met de openbaring van Jezus Christus en ononderbroken onderricht door de Vaders, de meesters van de spiritualiteit en het leergezag van de Kerk. Het gezin krijgt voor de weg van de Kerk een bijzonder belang: “De liefde was zo groot dat [God] begonnen is met de mensheid op weg te gaan, dat Hij begonnen is met zijn volk op weg te gaan, totdat Hij het rijpe moment bereikte en het grootste teken van zijn liefde gaf: zijn Zoon. En waar heeft Hij zijn Zoon heen gestuurd? Naar een paleis? Naar een stad? Om een onderneming te beginnen? Hij heeft hem naar een gezin gestuurd. God is in de wereld binnengetreden in een gezin. En Hij heeft dat kunnen doen, omdat dat gezin een gezin was dat een hart had dat openstond voor de liefde, de deuren open had staan. Paus Franciscus, Toespraak, Wake tijdens de 8e Wereldgezinsdagen - Benjamin Franklin Parkway van Philadelphia (Pennsylvania, USA), Moed! Volmaakte gezinnen bestaan niet! (26 sept 2015), 5 De gezinnen van vandaag worden uitgenodigd als “missionaire leerlingen”. Vgl. Paus Franciscus, Postsynodale Apostolische Exhortatie, Over de verkondiging van het Evangelie in de wereld van vandaag - Naar aanleiding van de Bisschoppensynode 2012 over de nieuwe evangelisatie, Evangelii Gaudium (24 nov 2013), 120 In deze zin is het noodzakelijk dat het gezin weer wordt ontdekt als een onmisbaar subject voor de evangelisatie.

265 Synodevaders stemmend: placet - 257; non placet - 0 -> aangenomen.

De Paus heeft de bisschoppensynode opgeroepen na te denken over de werkelijkheid van het gezin. “In unum samenkomen rond de bisschop van Rome is al een gebeurtenis van genade, waarbij de bisschoppelijke collegialiteit zichtbaar wordt in een weg van geestelijke en pastorale onderscheiding”. Paus Franciscus, Toespraak, Sint Pietersplein, Tijdens de gebedswake ter voorbereiding op de Familiesynode (4 okt 2014) In een tijdsspanne van twee jaar hebben de Buitengewone Algemene Vergadering (2014) en de Gewone Algemene Vergadering (2015) plaatsgevonden. Zij hebben de taak op zich genomen te luisteren naar de tekenen van God en de geschiedenis van de mensen, in trouw aan het Evangelie. De vrucht van de eerste synodale ontmoeting, waaraan het Volk van God zijn belangrijke bijdrage heeft geleverd, is gebundeld in de Bisschoppensynodes
Relatio Synodi - Familiesynode 2014
3e Buitengewone Algemene Bisschoppensynode
(18 oktober 2014). Onze dialoog en onze reflectie zijn geïnspireerd door een drievoudige houding. Het luisteren naar de werkelijkheid van het gezin vandaag in het perspectief van het geloof en de complexiteit van de licht- en de schaduwzijden ervan. De blik op Christus om met een hernieuwde frisheid en hernieuwd enthousiasme opnieuw de openbaring te overdenken die door het evangelie wordt doorgegeven in het geloof van de Kerk. De dialoog in de Heilige Geest om de wegen te onderscheiden waarlangs men de Kerk en de maatschappij kan vernieuwen in hun inzet voor het gezin dat is gebaseerd op een huwelijk tussen man en vrouw. De christelijke verkondiging die het gezin betreft, is waarlijk een blijde boodschap. Het gezin wordt niet alleen met aandrang gevraagd om een antwoord te geven op de huidige problemen, maar het wordt vooral door God geroepen zich steeds meer bewust te worden van zijn eigen missionaire identiteit. De synodevergadering is verrijkt door de aanwezigheid van paren en gezinnen binnen een debat dat hen direct aangaat. Met behoud van de kostbare vrucht van de voorafgaande vergadering, die was gewijd aan de uitdagingen betreffende het gezin hebben wij de blik gericht op de roeping en zending ervan in de Kerk en de hedendaagse wereld.

265 Synodevaders stemmend: placet - 255; non placet - 1 -> aangenomen.