Dierbare wetenschappers, goedendag!

Ik wens u van harte welkom en dank broeder Guy Consolmagno voor zijn beminnelijke woorden.

De onderwerpen waarmee u zich deze dagen in Castelgandolfo geconfronteerd heeft, zijn voor de Kerk van bijzonder belang omdat zij over kwesties gaan die ons geweten ten diepste interpelleren: kwesties zoals het ontstaan van het heelal en zijn latere evolutie, de diepe structuur van ruimte en tijd, om er slechts enkele te citeren. Het is duidelijk dat deze onderwerpen van bijzonder belang zijn voor wetenschap, filosofie en theologie en zelfs voor het geestelijk leven. Zij zijn een arena waar deze verschillende disciplines elkaar ontmoeten en soms met elkaar in botsing komen.

Mgr. Georges Lemaître heeft in zijn dubbele functie van katholiek priester en ruimtedeskundige, het nauwkeurig methodologisch onderscheid tussen het domein van de wetenschap en de theologie steeds helder verdedigd binnen een voortdurende creatieve spanning tussen wetenschap en geloof, die gezien worden als domeinen van verschillende competenties die zich in zijn leven echter harmonieus verenigd hebben. Dit onderscheid dat de heilige Thomas van Aquino reeds kende, behoedt voor kortsluitingen die zouden schadelijk zijn zowel voor de wetenschap als het geloof.

In de ruimtelijke en tijdelijke immensiteit van het heelal, kunnen wij, mensen, een gevoel ervaren van verbazing en kleinheid, terwijl de vraag van de psalmist in onze geest opduikt: “wat is de mens dat Gij naar hem omziet, ’t mensenkind, dat Gij zo voor hem zorgt?” (Ps. 8, 5). Albert Einstein zei graag: "Men zou goed kunnen zeggen dat het eeuwig mysterie van de wereld is dat zij begrijpelijk is". Het bestaan en de begrijpelijkheid van het heelal zijn geen vrucht van chaos of toeval, maar van de Goddelijke wijsheid, aanwezig  “aan het begin van Zijn wegen, nog voor Zijn werken, van oudsher” (Spr. 8, 22).

Ik verheug me en heb grote voldoening over uw werk en moedig u aan te volharden in het zoeken van de waarheid. Men dient nooit bang te zijn voor de waarheid, noch zich te verschuilen achter  geslotenheid, maar het nieuwe van de wetenschappelijke ontdekkingen te aanvaarden met een houding van totale nederigheid. Als we naar de periferieën van het menselijk kennen gaan, kan men werkelijk een authentieke ervaring opdoen van de Heer die ons hart kan vervullen. Dank u.