Meneer de vice-president,
Meneer de voorzitter,
Eerbare leden van het Congres,

Beste vrienden,

Ik ben zeer dankbaar voor uw uitnodiging om deze gezamenlijke sessie van het Congres toe te spreken in “het land van de vrijen en het huis van de dapperen”. Ik zou willen denken dat de reden hiervoor is dat ook ik een zoon ben van dit grote continent, waarvan wij allen zoveel hebben ontvangen en waarvoor wij een gemeenschappelijke verantwoordelijkheid delen.

Iedere zoon of dochter van een bepaald land heeft een missie, een persoonlijke en maatschappelijke verantwoordelijkheid. Uw verantwoordelijkheid als leden van het Congres is, door uw wetgevende activiteit, dit land in staat te stellen als natie te groeien. U bent het gezicht van haar volk, hun vertegenwoordigers. U bent geroepen de waardigheid van uw medeburgers te verdedigien en bewaren in het onvermoeibare en veeleisende nastreven van het algemeen welzijn, want dit is het hoofddoel van alle politiek.

Een politieke samenleving houdt stand wanneer zij, als een roeping, zoekt in de algemene behoeften te voorzien door de groei van al haar leden te stimuleren, in het bijzonder die, die zich in situaties van grotere kwetsbaarheid of groter risico bevinden. Wetgevende activiteit is altijd gebaseerd op de zorg voor het volk. Hiertoe bent u uitgenodigd, geroepen en bijeengeroepen door diegenen die u verkozen hebben.

Het uwe is een werk dat me op twee manieren doet reflecteren over de figuur van Mozes. Aan de ene kant symboliseert de patriarch en wetgever van het volk van Israël de nood van volkeren om hun gevoel van eenheid levend te houden door middel van rechtvaardige wetgeving. Aan de andere kant leidt de figuur van Mozes ons direct naar God en dus naar de transcendente waardigheid van de mens. Mozes bezorgt ons een goede synthese van uw werk: u wordt gevraagd om, door middel van de wet, het beeld en gelijkenis dat God op ieder menselijk gezicht heeft gevormd te beschermen.

Vandaag wil ik niet alleen u toespreken, maar door u het hele volk van de Verenigde Staten. Hier, samen met zijn vertegenwoordigers, zou ik deze kans willen nemen om in dialoog te treden met de vele duizenden mannen en vrouwen die er iedere dag naar streven een eerlijke dag werk te verrichten, hun dagelijks brood naar huis te brengen, geld te sparen en – stap voor stap – een beter leven voor hun gezinnen op te bouwen. Dit zijn mannen en vrouwen die niet eenvoudigweg bezorgd zijn over het betalen van hun belastingen, maar die op hun eigen stille manier het leven van de maatschappij in stand houden. Door hun daden genereren ze solidariteit, en ze creëren organisaties die een helpende hand bieden aan de meest behoeftigen.

Ik zou ook in dialoog willen treden met de vele oudere mensen die een pakhuis zijn van door ervaring gesmede wijsheid, en die op vele manieren, in het bijzonder door vrijwilligerswerk, proberen hun verhalen en hun inzichten te delen. Ik weet dat velen van hen gepensioneerd zijn, maar nog altijd actief; ze blijven werken om dit land op te bouwen.

Ik wil ook in dialoog treden met al die jonge mensen die werken om hun grote en nobele ambities te verwerkelijken, die niet op een dwaalsppor gebracht worden door gemakkelijke voorstellen, en die geconfronteerd worden met moeilijke situaties, vaak als gevolg van de onvolwassenheid van de kant van veel volwassenen. Ik wil met jullie allen in dialoog treden, en dat zou ik willen doen door het historisch geheugen van jullie volk.

Mijn bezoek vindt plaats op een moment dat mannen en vrouwen van goede wil de jubilea markeren van verschillende grote Amerikanen. Niettegenstaande de complexiteit van de geschiedenis en de realiteit van de menselijke zwakheid, waren deze mannen in vrouwen, bij al hun vele verschillen en beperkingen, in staat door hard werken en zelfopoffering – soms ten koste van hun levens – in staat een betere toekomst op te bouwen. Zij vormden fundamentele waarden die voor altijd zullen doorleven in de geest van het Amerikaanse volk.

Een volk met deze geest kan vele crises, spanningen en conflicten overleven, altijd de bronnen vindend om vooruit te gaan, en om dat met waardigheid te doen. Deze mannen en vrouwen bieden ons een manier om de werkelijkheid te zien en te interpreteren. Hun gedachtenis erend, worden we geïnspireerd, zelfs midden in conflicten, en in het hier en nu van iedere dag, om uit onze diepste culturele reserves te putten.

Ik zou vier van deze Amerikanen willen noemen: Abraham Lincoln, Martin Luther King, Dorothy Day en Thomas Merton.
Dit jaar is de honderdvijftigste verjaardag van de moord op president Abraham Lincoln, de bewaker van vrijheid, die onvermoeibaar werkte opdat “deze natie, onder God, een nieuwe geboorte van vrijheid zou hebben”. Een toekomst van vrijheid bouwen vergt liefde voor het algemeen welzijn en samenwerking in een geest van subsidiariteit en solidariteit.

Wij allen zijn ons zeer bewust van de verontrustende sociale en politieke situatie van de wereld vandaag, en er bezorgd over. Onze wereld is in toenemende mate een plaats van gewelddadige conflicten, van haat en brute gruwelijkheden, die zelfs in naam van God en religie worden begaan. We weten dat geen religieuze gemeenschap gevrijwaard is van vormen van individuele verblinding of ideologisch extremisme. Dat betekent dat we tegenover ieder soort fundamentalisme – zowel op religieus als ook op ieder ander gebied – zeer opmerkzaam moeten zijn.

Er is een fijne uitgewogenheid nodig om het in naam van een godsdienst, een ideologie of een economisch systeem uitgeoefend geweld te bestrijden en tegelijk de godsdienstvrijheid, de vrijheid van meningsuiting en de persoonlijke vrijheid te beschermen.

Maar er is nog een andere bekoring, waar wij ons bijzonder voor moeten hoeden: het is het grof vereenvoudigende reductionisme, dat de werkelijkheid in goed en kwaad of, als u wilt, in rechtvaardigen en zondaars verdeelt. De huidige wereld met haar open wonden, waaronder zovelen van onze broeders en zusters lijden, verlangt dat wij optreden tegen iedere vorm van polarisatie die een poging doet tot opdeling in deze beide categorieën.

We weten dat we in het streven ons van de uiterlijke vijand te bevrijden, in de bekoring kunnen raken de innerlijke vijand te voeden. De haat van tirannen en moordenaars nabootsen is de beste weg om hun plaats in te nemen. Dat is iets, dat u als volk afwijst.

Ons antwoord daarop moet een antwoord zijn van hoop en genezing, van vrede en gerechtigheid. Wij zijn geroepen de moed en intelligentie op te brengen de vele actuele geopolitieke en economische crises op te lossen. Ook in de ontwikkelde wereld zijn de uitwerkingen van onrechtvaardige structuren en handelingen al te duidelijk.

Onze inspanningen moeten erop gericht zijn weer hoop te geven, onrechtvaardigheden te corrigeren, verplichtingen trouw na te komen en zo het welzijn van het individu en de volken te bevorderen. We moeten gezamenlijk en eensgezind vooropgaan, in een nieuwe geest van broederlijkheid en solidariteit, en genereus samenwerken voor het algemeen welzijn.

De uitdagingen waarvoor we vandaag staan vragen om een vernieuwing van die geest van samenwerking die zoveel heeft bereikt doorheen de geschiedenis van de Verenigde Staten. De complexiteit, de ernst en de urgentie van deze uitdagingen vraagt dat we onze bronnen en talenten verenigen, en ons voornemen elkaar te steunen, met respect voor onze verschillen en onze gewetensovertuigingen.

In dit land hebben de verschillende religieuze denominaties zeer bijgedragen aan het opbouwen en versterken van de maatschappij. Het is belangrijk dat vandaag, zoals in het verleden, de stem van geloof gehoord blijft worden, want het is een stem van broederschap en liefde, die het beste naar boven probeert te halen in iedere persoon en in iedere samenleving. Zulke samenwerking is een krachtige bron in de strijd om nieuwe, wereldwijde vormen van slavernij te elimineren, die geboren worden uit ernstige onrechtvaardigheden die alleen overwonnen kunnen worden door nieuw beleid en nieuwe vormen van maatschappelijke consensus.

Ik denk hier aan de politieke geschiedenis van de Verenigde Staten, waar democratie diepgeworteld is in de geest van het Amerikaanse volk. Alle politieke activiteit moet het welzijn van de menselijke persoon dienen en bevorderen, en gebaseerd zijn op respect voor zijn of haar waardigheid. “Wij beschouwen deze waarheden als vanzelfsprekend: dat alle mensen als gelijken worden geschapen, dat zij door hun Schepper met zekere onvervreemdbare rechten zijn begiftigd, dat zich daaronder bevinden het leven, de vrijheid en het nastreven van geluk” (Onafhankelijkheidsverklaring, 4 juli 1776).

Als politiek echt ten dienste van de menselijke persoon moet staan, dan volgt daaruit dat die geen slaaf kan zijn van de economie en het geldwezen. Politiek is daarentegen een uitdrukking van onze dwingende nood om in eenheid te leven, om gezamenlijk het grootste algemeen welzijn op te bouwen: dat van een gemeenschap die particuliere belangen opoffert om haar goederen, haar belangen en haar sociale leven in rechtvaardigheid en vrede te delen. Ik onderschat de moeilijkheid die dit omvat niet, maar ik moedig jullie aan in deze inspanning.

Hier denk ik ook aan de mars die Martin Luther King vijftig jaar geleden aanvoerde van Selma naar Montgomery, als deel van de campagne om zijn droom van volledige burgerlijke en politieke rechten voor Afro-Amerikanen te verwerkelijken – een droom, die nog altijd naklinkt in onze harten.

Ik verheug me dat Amerika nog altijd voor velen een land van dromen is. Dromen, die tot handelen voeren, tot deelname, tot engagement. Dromen, die het diepste en waarste in het leven van een volk wakker maken.

In de laatste eeuwen zijn miljoenen mensen naar dit land gekomen, om hun droom na te volgen van de opbouw van een toekomst in vrijheid. Wij, de mensen van dit continent, zijn niet bang voor vreemden, want de meesten van ons waren zelf ooit een soortgelijke vreemde. Ik zeg u dat als zoon van immigranten, omdat ik weet, dat velen van u ook van immigranten afstammen.

Tragischerwijze zijn de rechten van diegenen, die lang voor ons hier waren, niet altijd gerespecteerd. Deze mensen en hun volken wil ik vanuit het hart van de Amerikaanse democratie opnieuw verzekeren van mijn grootste hoogachting en waardering. Deze eerste contacten waren vaak turbulent en gewelddadig, maar het is moeilijk, het verleden te beoordelen met de criteria van het heden.

Dan nog mogen wij, als een vreemde in ons midden een dringende vraag tot ons richt, niet de zonden en fouten van het verleden herhalen. Wij moeten nu beslissen, zo ruimhartig en rechtvaardig mogelijk te leven, opdat wij de navolgende generaties leren niet de rug toe te keren aan onze naasten en onze omgeving. De opbouw van een natie roept ons op te erkennen dat wij voortdurend met anderen in verbinding staan en de mentaliteit van vijandigheid moeten afwijzen, om een houding van wederzijdse subsidiariteit aan te nemen, in de voortdurende inspanning ons best te doen. Ik ben er zeker van, dat ons dat lukt.

Onze wereld staat voor een vluchtelingencrisis, die een sinds de Tweede Wereldoorlog niet bereikte omvang heeft aangenomen. Dat stelt ons voor grote uitdagingen en moeilijke beslissingen. Ook op dit continent trekken duizenden mensen noordwaarts op zoek naar een beter leven voor zichzelf en hun geliefden, op zoek naar grotere mogelijkheden. Is het niet dat, dat wij voor onze eigen kinderen wensen?

We mogen niet over hun aantal geschokt raken, maar moeten hen veeleer als personen zien, hen in het gezicht kijken, hun verhalen aanhoren en proberen, zo goed als we kunnen, op hun situatie te reageren. Op een manier reageren, die altijd menselijk, rechtvaardig en broederlijk is. We moeten een vandaag de dag algemene bekoring vermijden: alles wat stoort, buiten te sluiten. Herinneren wij ons de gulden regel: “Welnu, behandel de mensen in alles zoals je wilt dat ze jullie behandelen” (Mt. 7, 12).

Deze regel wijst ons in een duidelijke richting. Behandelen wij de anderen met dezelfde genegenheid en hetzelfde meevoelen, waarmee wij behandeld willen worden! Zoeken wij voor de anderen naar dezelfde mogelijkheden die wij voor onszelf wensen! Begeleiden we de anderen in hun groei, zoals wij zelf graag begeleid zouden willen worden. Kort gezegd: als we ons zekerheid wensen, dan moeten we zekerheid geven; als we ons leven wensen, dan moeten we leven geven; als we ons mogelijkheden wensen, dan moeten we mogelijkheden beschikbaar stellen. De maatstaf die we voor anderen gebruiken, zal de maatstaf zijn waarmee de tijd ons meten zal. De gulden regel herinnert ons ook aan onze verantwoordelijkheid het menselijk leven in iedere fase van zijn ontwikkeling te beschermen en verdedigen.

Deze overtuiging heeft mij er vanaf het begin van mijn dienstwerk toe geleid om op verschillende niveaus te pleiten voor de wereldwijde afschaffing van de doodstraf. Ik ben ervan overtuigd dat deze weg de beste is, omdat ieder leven heilig is, iedere persoon is begiftigd met een onvervreemdbare waardigheid, en dat de samenleving alleen kan profiteren van de rehabilitatie van wie veroordeeld zijn voor misdaden.

Recent hebben mijn broeders bisschoppen hier in de Verenigde Staten hun oproep voor de afschaffing van de doodstraf hernieuwd. Niet alleen steun ik hen, maar ik bied ook mijn bemoediging aan aan allen die ervan overtuigd zijn dat een rechtvaardigde en noodzakelijke straf nooit de dimensie van hoop en het doel van rehabilitatie moet uitsluiten.

In deze tijden waarin sociale zorgen zo belangrijk zijn, kan ik niet nalaten de dienares Gods Dorothy Day te noemen, die de Catholic Worker-beweging stichtte. Haar sociale activisme, haar passie voor rechtvaardigheid en voor de zaak van de onderdrukten, werden geïnspireerd door het Evangelie, haar geloof, en het voorbeeld van de heiligen.

Hoeveel vooruitgang is op dit vlak geboekt in zoveel delen van de wereld! Hoeveel is gedaan in deze eerste jaren van het derde millennium om mensen uit extreme armoede te verheffen! Ik weet dat u mijn overtuiging deelt dat veel meer nog gedaan moet worden, en dat een geest van wereldwijde solidariteit niet verloren mag gaan in tijden van crisis en economische tegenspoed.

Tegelijk wil ik jullie aanmoedigen al die mensen rondom ons in gedachten te houden die vastzitten in een cyclus van armoede. Ook aan hen moet hoop gegeven worden. Het gevecht tegen armoede en honger moet voortdurend en op vele fronten geleverd worden, in het bijzonder in hun oorzaken. Ik weet dat veel Amerikanen vandaag, net als in het verleden, werken om dit probleem op te lossen.

Het is vanzelfsprekend dat een deel van deze grote inspanning het creëren en verdelen van welvaart is. Het juiste gebruik van natuurlijke bronnen, de juiste toepassing van technologie en het inspannen van de ondernemingsgeest zijn essentiële elementen van een economie die modern, inclusief en duurzaam zoekt te zijn. “De activiteit van ondernemer, die een nobele roeping is, gericht op welvaart en de verbetering van de wereld voor allen, kan een zeer vruchtbare methode zijn om de streek waarin de activiteiten plaatsvinden, een impuls te geven, vooral als men begrijpt dat het scheppen van arbeidsplaatsen een onontbeerlijk onderdeel is van de dienst aan het algemeen welzijn.”. Paus Franciscus, Encycliek, 'Wees geprezen' - over de zorg voor het gemeenschappelijke huis, Laudato Si' (24 mei 2015), 129

Dit algemeen welzijn omvat ook de aarde, een centraal thema van de encycliek die ik recent schreef om “in dialoog te treden" met alle mensen "betreffende ons gemeenschappelijke huis”. Paus Franciscus, Encycliek, 'Wees geprezen' - over de zorg voor het gemeenschappelijke huis, Laudato Si' (24 mei 2015), 3 “Wij hebben behoefte aan een gesprek dat ons allen verenigt, omdat de uitdaging van het milieu die wij meemaken, en de menselijke wortels ervan ons aangaan en ons allen raken”. Paus Franciscus, Encycliek, 'Wees geprezen' - over de zorg voor het gemeenschappelijke huis, Laudato Si' (24 mei 2015), 14

In Paus Franciscus - Encycliek
Laudato Si
Wees geprezen - over de zorg voor het gemeenschappelijke huis
(24 mei 2015) doe ik een oproep voor een moedige en verantwoordelijke inspanning om “onze stappen opnieuw te richten” Paus Franciscus, Encycliek, 'Wees geprezen' - over de zorg voor het gemeenschappelijke huis, Laudato Si' (24 mei 2015), 61 en de ernstigste effecten af te wenden van de milieuverslechtering die wordt veroorzaakt door menselijke activiteit. Ik ben ervan overtuigd dat we een verschil kunnen maken en ik betwijfel niet dat de Verenigde Staten – en dit Congres – een belangrijke rol te spelen hebben.

Nu is de tijd voor moedige daden en strategieën, gericht op het implementeren van een “cultuur van zorg” Paus Franciscus, Encycliek, 'Wees geprezen' - over de zorg voor het gemeenschappelijke huis, Laudato Si' (24 mei 2015), 231 en een “geïntegreerde benadering om armoede te bestrijden, de waardigheid van de uitgeslotenen te herstellen en tegelijkertijd de natuur te beschermen”. Paus Franciscus, Encycliek, 'Wees geprezen' - over de zorg voor het gemeenschappelijke huis, Laudato Si' (24 mei 2015), 139 “We hebben de vrijheid die nodig is om technologie te beperken en te richten” Paus Franciscus, Encycliek, 'Wees geprezen' - over de zorg voor het gemeenschappelijke huis, Laudato Si' (24 mei 2015), 112; “intelligente manieren te ontwerpen om... onze macht te ontwikkelen en beperken” Paus Franciscus, Encycliek, 'Wees geprezen' - over de zorg voor het gemeenschappelijke huis, Laudato Si' (24 mei 2015), 78; en technologie “ten dienste” te stellen “van een ander type vooruitgang, een die gezonder is, menselijker, socialer, integraler”. Paus Franciscus, Encycliek, 'Wees geprezen' - over de zorg voor het gemeenschappelijke huis, Laudato Si' (24 mei 2015), 112 Op dit vlak heb ik vertrouwen dat Amerika’s uitstekende academische en onderzoeksinstellingen een vitale bijdrage kunnen leveren in de komende jaren.

Een eeuw geleden, bij het begin van de Grote Oorlog, die Paus Benedictus XV een “zinloze slachting” noemde, werd een andere opmerkelijke Amerikaan geboren: de cisterciënzer monnik Thomas Merton. Hij blijft een bron van geestelijke inspiratie en een gids voor veel mensen. In zijn autobiografie schreef hij: “Ik kwam in de wereld. Vrij van nature, naar het beeld van God, was ik toch de gevangene van mijn eigen heftigheid en mijn eigen zelfzucht, naar het beeld van de wereld, waarin ik geboren werd. Die wereld was een afbeelding van de hel, vol mensen als ik elf, die God beminden en Hem toch haatten, die geboren waren om Hem lief te hebben en in plaats daarvan leefden in vrees en hopeloos tegenstrijdige begeerten.”

Merton was bovenal een man van gebed, een denker die de zekerheden van zijn tijd uitdaagde en nieuwe horizonten opende voor zielen en voor de Kerk. Hij was ook een man van dialoog, een bevorderaar van vrede tussen volken en religies.

Vanuit dit perspectief van dialoog zou ik de inspanningen willen erkennen die in recente maanden zijn gedaan om historische verschillen te overwinnen die verbonden zijn aan pijnlijke periodes uit het verleden. Het is mijn taak bruggen te bouwen en alle mannen en vrouwen te helpen om, op iedere mogelijke manier, hetzelfde te doen. Als landen die tegenover elkaar hebben gestaan, het pad van dialoog hervatten – een dialoog die om de meest legitieme redenen onderbroken kan zijn geweest – dan openen zich nieuwe kansen voor iedereen.

Dit vereiste, en vereist, moed en durf, wat niet hetzelfde is als onverantwoordelijkheid. Een goed politiek leider is iemand die, met de belangen van iedereen in gedachten, het moment pakt in een geest van openheid en pragmatisme. Een goed politiek leider opteert er altijd voor processen te starten in plaats van ruimtes te bezitten. Vgl. Paus Franciscus, Postsynodale Apostolische Exhortatie, Over de verkondiging van het Evangelie in de wereld van vandaag - Naar aanleiding van de Bisschoppensynode 2012 over de nieuwe evangelisatie, Evangelii Gaudium (24 nov 2013), 222-223

Ten dienste staan van dialoog en vrede betekent ook waarlijk vastberaden zijn om de vele gewapende conflicten in de wereld te minimaliseren en, op de lange termijn, te beëindigen. Hier moeten we onszelf vragen: waarom worden dodelijke wapens verkocht aan wie van plan zijn ongezegd lijden toe te brengen aan individuen en de samenleving. Helaas is het antwoord, zoals we allemaal weten, eenvoudigweg ‘voor het geld’: geld dat gedrenkt is in bloed, vaak onschuldig bloed. In het aangezicht van deze schaamtevolle en verwijtbare stilte, is het onze taak het probleem onder ogen te zien en de wapenhandel te stoppen.

Drie zoons en een dochter van dit land, vier individuen en vier dromen: Lincoln, vrijheid; Martin Luther King, vrijheid in pluraliteit en niet-uitsluiting; Dorothy Day, sociale rechtvaardigheid en de rechten van personen; en Thomas Merton, de capaciteit voor dialoog en openheid naar God.

Vier vertegenwoordigers van het Amerikaanse volk.

Ik sluit mijn bezoek aan uw land af in Philadelphia, waar ik zal deelnemen aan de Wereldontmoeting van Gezinnen. Het is mijn wens dat het gezin doorheen mijn bezoek een terugkerend thema is. Hoe essentieel is het gezin geweest in de opbouw van dit land! En hoezeer blijft het onze steun en bemoediging waardig! Toch kan ik mijn zorg over het gezin niet verbergen, dat bedreigd wordt, misschien als nooit tevoren, van binnen en buiten. Fundamentele relaties worden in vraag gesteld, net zoals de basis van het huwelijk en het gezin. Ik kan alleen het belang en, bovenal, de rijkdom en de schoonheid van het gezinsleven herhalen.

In het bijzonder wil ik de aandacht vestigen op die gezinsleden die het kwetsbaarst zijn, de jongeren. Voor velen van hen wenkt een toekomst gevuld met ontelbare mogelijkheden, maar zoveel anderen lijken gedesoriënteerd en doelloos, gevangen in een hopeloos doolhof van geweld, misbruik en wanhoop. Hun problemen zijn onze problemen. We kunnen die niet vermijden. We moeten ze samen tegemoet treden, er over spreken en effectieve oplossingen zoeken in plaats van vastlopen in discussies.

Op het gevaar af het te eenvoudig voor te stellen, kunnen we zeggen dat we in een cultuur leven die jonge mensen onder druk zet geen gezin te beginnen, omdat het hen aan mogelijkheden voor de toekomst ontbreekt. Deze zelfde cultuur echter biedt anderen zoveel opties dat ook zij er vanaf worden gebracht een gezin te beginnen.

Een natie kan als groot worden beschouwd wanneer zij vrijheid verdedigt zoals Lincoln deed, wanneer zij een cultuur aanmoedigt die mensen in staat stelt te “dromen” van volledige rechten voor al hun broeders en zusters, zoals Martin Luther King probeerde te doen; wanneer zij streeft naar rechtvaardigheid en haar best doet voor de zaak van de onderdrukten, zoals Dorothy Day deed door haar onvermoeibare werk, de vrucht van een geloof dat dialoog wordt en vrede zaait in de contemplatieve stijl van Thomas Merton.

In deze opmerkingen heb ik geprobeerd iets van de rijkdom van uw culturele erfgoed voor te stellen, van de geest van het Amerikaanse volk. Het is mijn verlangen dat deze geest zich blijft ontwikkelen en blijft groeien, zodat zoveel mogelijk jonge mensen een land erven, en erin kunnen leven, dat zoveel mensen heeft geïnspireerd om te dromen.

God zegene Amerika!