De eerste lezing spreekt over de tederheid van God : God vertelt Zijn volk hoeveel Hij ervan houdt en erover waakt. Wat God in deze lezing van de profeet Hosea, hoofdstuk 11 (Hos. 11) tot Zijn volk zegt, zegt Hij tot ieder van ons, en wij zouden er goed aan doen om deze tekst in een moment van eenzaamheid te nemen, voor God staan en luisteren als we dit zeggen, “Toen ge een kind waart, had Ik u lief; Ik beminde u toen ge een kind waart; Ik heb u gered; Ik heb u uit Egypte gevoerd, Ik heb u uit de slavernij gered”, uit de slavernij van zonde, zelfvernietiging en iedere verslaving waarvan ieder weet dat hij ze heeft of had en dat ze diep in hem  heeft. “Ik heb u gered en leerde u stappen.” 

Te horen dat God mij leerde stappen, hoe mooi is dat! De Almachtige buigt zich neer en leert mij stappen. Ik herinner mij deze zin uit Deuteronomium, toen Mozes tot het volk zei: “Luister – Ik zei dat het een halsstarrig volk is! – Van welk volk zijn de goden zo nabij als de Heer onze God ons nabij is?”. En Gods nabijheid is die tederheid: Hij heeft mij leren stappen. Zonder Hem zou ik niet in de Geest kunnen wandelen. “En Ik hield je bij de hand. Maar ge hebt niet begrepen dat Ik u leidde, ge dacht dat Ik u alleen zou gelaten hebben.” Dat is de geschiedenis van ieder van ons. “Ik zou u door menselijke banden trekken, niet door straffende wetten.” Met banden van liefde, banden die versmelten. Liefde bindt, maar in vrijheid; zij bindt en laat u ruimte om met liefde te antwoorden. “Ik behandelde hem als een zuigeling die men tegen de wang drukt; Ik boog Me naar hem toe om hem te laten eten.” Dat is onze en mijn geschiedenis. Ieder van ons kan hier zijn eigen geschiedenis lezen. “Zeg Mij, hoe kan Ik u nu in steek laten? Hoe kan Ik u overleveren aan de vijand?” In ogenblikken dat wij bang zijn, dat wij zekerheid missen, zegt Hij ons: “Als Ik dat allemaal voor u gedaan heb, hoe kunt ge dan denken dat Ik u alleen laat, dat Ik u verlaat?”.

De 23 Koptische martelaren aan de Libische kust waren zeker dat God hen niet zou verlaten. En zij hebben zich laten onthoofden met Jezus’ Naam op de lippen! Terwijl men hen onthoofdde, wisten zij dat God hen niet verlaten had. “Hoe kan Ik u als een vijand behandelen? Mijn hart slaat om; tegelijk wordt heel mijn binnenste week.” Gods tederheid licht op, die warme tederheid die God alleen kan geven. “Ik zal niet optreden volgens Mijn vlammende toorn” voor de zonden die er zijn, voor al dat onbegrip, voor het feit dat ge afgoden aanbidt. “Want Ik ben God, in uw midden ben Ik de heilige God.” Wij hebben hier de liefdesverklaring van een vader voor zijn zoon. En voor ieder van ons.

Hoe dikwijls denk ik dat wij bang zijn voor de tederheid van God en dat het juist daarom is dat wij haar niet in ons laten werken, dat wij zo dikwijls hard zijn, streng, bestraffend … Wij zijn herders zonder tederheid. Wat zegt Jezus ons in hoofdstuk 15 van Lucas? (Lc. 15, 3-10) Deze herder die vaststelde dat hij 99 schapen had nadat hij er één verloren had. Hij liet ze achter onder goede bewaking, met de sleutel gesloten en ging op weg om het verloren schaap te zoeken. Het zat vast in de doornen … Hij sloeg het niet, hij berispte het niet: hij nam het in zijn armen en drukte het tegen zich aan, hij verzorgde het want het was gekwetst. Doet u dat met uw gelovigen? Wanneer u ziet dat er één uit uw kudde ontbreekt? Of zijn we het gewend een Kerk te zijn met één enkel  schaap en laten we de 99 andere op de dool in de bergen? Grijpt heel die tederheid u aan? Bent u een schaapherder of bent u iemand geworden die zijn tijd doorbrengt met zijn enig schaap te scheren, omdat ge slechts uzelf zoekt en ge de tederheid vergeten bent die uw Vader u gegeven heeft? Hier vertelt Hij het u, in hoofdstuk 11 van Hosea. Ge bent vergeten hoe tederheid gegeven werd. Het hart van Christus is Gods tederheid. "Hoe kan ik u kleineren? Hoe kan Ik u verlaten? Als ge alleen bent, gedesoriënteerd, verloren, kom Mij dan opzoeken, en Ik zal u redden, Ik zal u troosten.” 

Vandaag vraag ik u in deze retraite, herders te zijn met de tederheid van God. Laat de ‘zweep’ in de sacristie en wees herders met tederheid, ook voor degenen die u het meest problemen geven. Het is een genade. Een genade van God. Wij geloven niet in een etherische god, wij geloven in een God die mens geworden is, die een hart heeft en dat hart spreekt vandaag tot ons: "Kom tot Mij. Als u vermoeid, bedrukt bent, en Ik zal u opbeuren. Maar bejegen de kleinsten met tederheid, met dezelfde tederheid die Ik voor hen gebruik."  Zie daar wat het Hart van Jezus Christus ons vandaag zegt, en dat is wat ik u vraag, in deze Mis, voor u evenals voor mij.