Wij hebben weliswaar op dit punt reeds met klem gewezen in Onze allocutie op 12 mei van het vorig jaar Vgl. Paus Pius XI, Toespraak, Bij gelegenheid van de opening van de Wereldtentoonstelling van de Katholieke Pers, Siamo ancora (12 mei 1936), maar toch achten Wij het noodzakelijk, Eerbiedwaardige Broeders, hierop nogmaals uw aandacht te vestigen. In het begin deed zich het communisme voor, als het toppunt van boosheid, wat het ook inderdaad was; maar toen het al spoedig bemerkte, dat het de mensen overal van zich afstiet, veranderde het van tactiek en trachtte de massa door allerlei soort listen te vangen, hierin bestaande, dat in zich juiste en aantrekkelijke stellingen hun eigenlijke bedoelingen verborgen.

Nu bijvoorbeeld de kopstukken van het communisme het vurig verlangen naar vrede bij allen bemerkt hebben, geven zij voor, alsof zij verreweg de vurigste voorstanders zijn van dit algemeen streven naar wereldvrede, maar daartegenover hitsen zij tegelijkertijd de volkeren op tot de klassenstrijd, die stromen bloed doet vloeien en, daar zij de vrede niet gewaarborgd zien, voeren zij de bewapening op tot de hoogst mogelijke trap. Onder gefingeerde benamingen, die zelfs niet op het communisme zinspelen, stichten zij verenigingen of geven periodieken uit, die alleen ten doel hebben, hun dwalingen ingang te doen vinden in die milieus, waar zij anders op generlei wijze toegang zouden kunnen krijgen; meermalen proberen zij zelfs in katholieke en godsdienstige genootschappen met alle middelen en op bedrieglijke wijze binnen te dringen. Op sommige plaatsen spelen zij het klaar, zonder in het minst hun systeem prijs te geven, dat Katholieken zonder bezwaar met hen samenwerken .. nu eens op humanitair, dan weer op charitatief gebied. En dan komen zij soms met plannen voor de dag, geheel in overeenstemming met de katholieke opvattingen en de leer van de Kerk. Op andere plaatsen weer trachten zij in hun verregaande huichelarij de mensen zelfs tot de overtuiging te brengen dat het communisme, in landen waar de christelijke godsdienst en beschaving dieper wortel geschoten hebben, zonder twijfel gematigder zal optreden, aan ieder de vrijheid latend om God te dienen of welke godsdienstige opvattingen men maar wil te huldigen. En dan zijn er waarlijk ook nog enigen, die uit het feit, dat er kort geleden een kleine wijziging is aangebracht in de wetgeving van de bolsjewisten, de gevolgtrekking maken, dat eindelijk dan het communisme op het punt staat, van zijn systematische strijd tegen God af te zien.

Welaan dan, Eerbiedwaardige Broeders, doet met alle kracht uw best, dat de gelovigen zich niet laten misleiden. Daar het communisme een intrinsiek kwaad is, mag het in niets gesteund worden, door wie dan ook, als hij althans de christelijke en menselijke beschaving tegen de ondergang wil redden. Indien echter sommigen door dwaling misleid, meegewerkt hebben aan de vestiging van het communisme in hun land, dan zullen zij zelf het eerst voor hun dwalingen boeten; en hoe ouder en luisterrijker de in oorsprong toch christelijke beschaving is van een staat, waar het communisme weet binnen te dringen, met des te groter vernieling zal de woede van de atheïsten daar losbarsten