Tegenover deze dreigende aanvallen kon de Katholieke Kerk natuurlijk niet zwijgen en heeft zij ook niet gezwegen. En evenmin heeft de Apostolische Stoel gezwegen, diep overtuigd als Hij is, dat het speciaal Zijn taak is de waarheid, rechtvaardigheid en alle eeuwige goederen te verdedigen, die het communisme minacht en bestrijdt. Reeds vanaf de tijd, toen de mannen van de verlichting het aandurfden beschaving en cultuur los te maken van de banden van godsdienst en moraal, hebben Onze Voorgangers het als hun plicht beschouwd, in plechtige bewoordingen allen te waarschuwen voor de gevolgen van de ontkerstening van de menselijke samenleving. En wat betreft de dwalingen van de communisten, reeds in 1846 heeft Onze Voorganger Pius IX z. g. deze plechtig veroordeeld en deze veroordeling kort daarop door de Z. Paus Pius IX - Syllabus
Syllabus Errorum
Verzameling van dwalingen die in de verschillende publicaties van Paus Pius IX bestreden werden
(8 december 1864) bevestigd. De volgende woorden immers gebruikt hij in zijn Encycliek Z. Paus Pius IX - Encycliek
Qui pluribus
Over geloof en religie (9 november 1846): "De afschuwelijke en zelfs met het natuurrecht geheel strijdige leer van het communisme heeft, eenmaal aanvaard, dit ten gevolge, dat aller recht, bezit en eigendom, ja zelfs de menselijke samenleving totaal vernietigd wordt". Z. Paus Pius IX, Encycliek, Over geloof en religie, Qui pluribus (9 nov 1846), 16 Vgl. Z. Paus Pius IX, Syllabus, Verzameling van dwalingen die in de verschillende publicaties van Paus Pius IX bestreden werden, Syllabus Errorum (8 dec 1864). par. 4 En later gaf weer een onzer Voorgangers, Leo XIII onsterfelijker gedachtenis, van deze zelfde dwalingen in zijn Encycliek Paus Leo XIII - Encycliek
Quod Apostolici Muneris
Over het socialisme (28 december 1878) de volgende klare en duidelijke omschrijving: " een dodelijke besmetting, die door de meest verborgen geledingen van de maatschappij voortsluipt en deze in het hoogste levensgevaar brengt" Paus Leo XIII, Encycliek, Over het socialisme, Quod Apostolici Muneris (28 dec 1878), 1. En tevens heeft hij met de Hem eigene scherpzinnigheid aangetoond, dat de atheïstische stroming onder de grote massa, bij de hoge vlucht van de technische wetenschappen, zijn oorsprong gevonden had in de verzinsels van die wijsbegeerte, die reeds lang de wetenschap trachtte af te scheiden van het geloof en de praktijk des levens van de Kerk.

Ook Wij hebben herhaaldelijk gedurende Ons Opperpriesterschap met angstige bezorgdheid gewaarschuwd tegen de gevaarlijk stijgende vloed van het atheïsme. Immers, toen in 1924 de door Ons gezonden ondersteuningscommissie uit Rusland terugkeerde, hebben Wij in een speciale, tot de gehele Katholieke wereld gerichte toespraak Paus Pius XI, Toespraak, Over de situatie in Rusland (18 dec 1924), de dwalingen en methoden van de communisten verworpen. En in de Encyclieken Paus Pius XI - Encycliek
Miserentissimus Redemptor
Over het eerherstel aan het Heilig Hart van Jezus
(8 mei 1928),  Paus Pius XI - Encycliek
Quadragesimo Anno
Over de aanpassing van de sociale orde
(15 mei 1931), Paus Pius XI - Encycliek
Caritate Christi Compulsi
Over het gebed en het eerherstel aan het Heilig Hart van Jezus te brengen in de tegenwoordige beproevingen der mensheid
(23 mei 1932),  Paus Pius XI - Encycliek
Acerba Animi
Over de vervolging van de Kerk in Mexico (29 september 1932) en Paus Pius XI - Encycliek
Dilectissima Nobis
Over de onderdrukking van de Kerk in Spanje (3 juni 1933) hebben Wij in een plechtig protest Ons beklaagd over de verbeten aanvallen op het christendom èn in Rusland èn in de Verenigde Staten van Mexico èn ten slotte in Spanje. En nog vers in het geheugen leven ook de woorden, die Wij het vorig jaar gesproken hebben bij de opening van de Paus Pius XI - Toespraak
Siamo ancora
Bij gelegenheid van de opening van de Wereldtentoonstelling van de Katholieke Pers (12 mei 1936), bij Onze Paus Pius XI - Toespraak
La vostra presenza
Tot Spaanse vluchtelingen (14 september 1936), alsook in Onze door de Paus Pius XI - Radioboodschap
Bij gelegenheid van het Kerstfeest (24 december 1936).

Zelfs de verwoedste vijanden van de Kerk, die vanuit hun hoofdstad Moskou deze strijd tegen de christelijke beschaving leiden, en zonder ophouden hun pogingen voortzetten, getuigen, niet zozeer met woorden als wel met daden, dat de Paus ook in deze tijd niet alleen steeds de heilige schatten van de christelijke godsdienst trouw en ongerept bewaakt heeft, maar ook overtuigender en vaker dan welk openbaar gezag ter wereld ook, tegen het ontzaglijk gevaar van het communisme heeft gewaarschuwd.

Maar niettegenstaande deze Onze herhaalde en vaderlijke vermaningen, die gij, Eerbiedwaardige Broeders, in Uw talrijke herderlijke brieven, zelfs gemeenschappelijk uitgevaardigd, aan Uw gelovigen hebt kenbaar gemaakt en nauwgezet toegelicht, neemt toch dit gevaar, door sluwe onruststokers verwekt, van dag tot dag in omvang toe. Daarom hebben Wij het als Onze plicht beschouwd opnieuw Onze stem te verheffen en wel door dit meer plechtig schrijven, zoals dit gebruikelijk is bij de Apostolische Stoel, de Leraar van de waarheid; en dit doen Wij des te bereidwilliger, omdat Wij weten, qat het de vurige wens is van de gehele katholieke wereld. Wij vertrouwen echter, dat naar de klank van Onze stem gaarne zal geluisterd worden door hen allen, die vrij van vooroordelen eerlijk het welzijn van de maatschappij nastreven. En dit vertrouwen wordt wel versterkt door het feit, dat Wij een bevestiging van Onze vermaningen zien in de diep-treurige gevolgen, die Wij als het uitvloeisel van de ideeën dier revolutionairen voorzagen en voorspelden en die ofwel reeds feitelijk in de landen, waar zij het bewind voeren, angstwekkend om zich grijpen, ofwel de overige volkeren dreigend boven het hoofd hangen.

Wij willen daarom nogmaals de leerstellingen van het communisme, zoals zij vooral in het bolsjewistisch stelsel naar voren komen, in een kort overzicht uiteenzetten en tegenover die klaarblijkelijk valse leerstellingen de klare leer van de Kerk stellen. Nogmaals willen wij met klem allen aansporen, om al die middelen ter hand te nemen, waarmee de christelijke beschaving, het enig fundament ener waarlijk menselijke samenleving, niet alleen tegen deze afgrijselijke ramp kan beschermd en gevrijwaard, maar ook in een steeds hoger mate kan bevorderd worden, om eenmaal het ware welzijn van de maatschappij te bereiken.