Paus Pius XI - 19 maart 1937
Evenwel behalve de ruilende rechtvaardigheid moet ook de sociale rechtvaardigheid betracht worden, die op haar beurt verplichtingen stelt, waaraan zich noch de arbeiders, noch de werkgevers mogen onttrekken. Welnu, het is de taak van de sociale rechtvaardigheid al datgene van de individuen te eisen, wat noodzakelijk is voor het algemeen welzijn. Gelijk nu, bij welk levend organisme dan ook, niet voor het geheel is gezorgd, als niet aan de afzonderlijke delen al datgene geschonken wordt, wat zij nodig hebben om hun taak te vervullen, zo ook kan men bij de maatschappelijke inrichting en ordening niet het welzijn van de gehele maatschappij verzorgen, als men niet aan de afzonderlijke leden- en dit zijn hier menselijke personen - al datgene doet toekomen, wat zij nodig hebben om de hun eigen sociale taak te vervullen. Als dan aan de sociale rechtvaardigheid voldaan is, zal een intens economisch leven opbloeien, dat in de rust van de orde vruchten zal afwerpen, die op een duurzame kracht van de Staat wijzen, gelijk men de gezondheid van het menselijk lichaam kan kennen aan zijn ongestoorde, volledige en vruchtbare werkzaamheid.
En niet zal aan de sociale rechtvaardigheid voldaan zijn, zolang niet de arbeiders uit het ontvangen loon, overeenkomstig hun prestatie, voor zichzelf en voor hun gezin het levensonderhoud kunnen verzekeren, zolang hun niet de gelegenheid geschonken wordt om zich een bescheiden vermogen te verwerven, om te ontkomen aan het wijd en zijd verbreide pauperisme, zolang tenslotte niet doeltreffende maatregelen genomen zijn, waardoor zij door middel van openbare of particuliere verzekeringen bij ouderdom, ziekte of werkloosheid verzorgd zijn. Daarom willen Wij de woorden herhalen van de Encycliek Paus Pius XI - Encycliek
Quadragesimo Anno
Over de aanpassing van de sociale orde
(15 mei 1931): "Eerst dan immers zal het sociaal-economisch organisme duurzaam gevestigd zijn en zijn bestemming bereiken, wanneer zowel de gemeenschap als de individuen zullen delen in al de goederen, die door de schatten en hulpmiddelen van de natuur, door de techniek en door de sociale organisatie van het economisch leven kunnen worden opgebracht; en de maat van die goederen moet zo groot zijn, dat ze niet slechts toereikend is, om in het noodzakelijke en in een passend comfort te voorzien, doch de mensen ook kan brengen tot die welstand, die, mits verstandig gebruikt, niet alleen geen belemmering is voor de deugd, maar haar veeleer krachtig bevordert." Paus Pius XI, Encycliek, Over de aanpassing van de sociale orde, Quadragesimo Anno (15 mei 1931), 75
En wanneer, zoals tegenwoordig meer en meer het geval is, bij de regeling van het loon de afzonderlijke personen slechts op die voorwaarde de rechtvaardigheid kunnen naleven, als zij allen tezamen omtrent dit punt een contract met elkaar sluiten door middel van die organisaties, verenigingen, die de werkgevers tegenover elkaar binden, om een concurrentie te vermijden, die vernietigend werkt op de rechten van de arbeiders, dan zal het de plicht zijn van de patroons en werkgevers, deze noodzakelijke verenigingen te begunstigen en te bevorderen, daar zij de aangewezen middelen zijn, om de verplichtingen van de rechtvaardigheid te kunnen vervullen. Maar ook de arbeiders moeten de verplichtingen van naastenliefde en rechtvaardigheid niet uithet oog verliezen en wel beseffen, dat aldus beter voor hun belangen gezorgd zal zijn.
Wanneer men dus het gehele economisch organisme overschouwt, is het duidelijk - wat Wij reeds in de Encycliek Paus Pius XI - Encycliek
Quadragesimo Anno
Over de aanpassing van de sociale orde
(15 mei 1931) aangaven - dat de samenwerking van rechtvaardigheid en naastenliefde dan pas haar invloed kan doen gelden op de economische en sociale verhoudingen, als de organisaties, zuivere vakorganisaties of gemengde organisaties, op de stevige grondslag van de christelijke leer, naar de verschillende omstandigheden van plaats en tijd, die corporaties zullen vormen, welke men eertijds gilden noemde.
