Zoeken in kerkelijke documenten en berichten

Maria is nauwelijks volwassen, zoals velen van jullie. En toch prijst zij in het Magnificat haar volk, haar geschiedenis. Dat laat ons zien dat jong zijn niet wil zeggen niet verbonden zijn met het verleden. Onze persoonlijke geschiedenis past in een lange weg, in een gemeenschappelijke tocht die ons in de eeuwen is voorgegaan. Evenals Maria behoren wij tot een volk. En de geschiedenis van de Kerk leert ons dat ook wanneer zij stormachtige zeeën moet oversteken, de hand van God haar leidt, haar moeilijke ogenblikken doet overwinnen. De werkelijke ervaring van Kerk is niet als een flashmob, waarbij men met elkaar afspreekt, een performance tot stand komt en ieder vervolgens zijns weegs gaat. De Kerk draagt een lange traditie in zich, die men van generatie op generatie doorgeeft, waarbij men zich tegelijkertijd verrijkt met de ervaring van ieder individu. Ook jullie geschiedenis vindt haar plaats binnen de geschiedenis van de Kerk.

Zich het verleden herinneren dient er ook toe de ongekende wijzen waarop God in ons en door ons handelt, te aanvaarden. En het helpt ons om ons ervoor open te stellen dat wij worden uitgekozen als zijn instrumenten, als medewerkers aan zijn heilzame projecten. Ook jullie, jongeren, kunnen wonderwerken verrichten, grote verantwoordelijkheden op je nemen, als jullie het barmhartige en almachtige handelen van God in jullie leven erkennen.

Ik zou jullie enkele vragen willen stellen: hoe “bewaren” jullie de gebeurtenissen, de ervaringen van jullie leven in jullie geheugen? Hoe gaan jullie om met de gebeurtenissen en de beelden die in jullie hart staan gegrift? Sommigen, die vooral door de ervaringen in het leven zijn verwond, zouden het eigen verleden willen “resetten”, gebruik willen maken van het recht op vergeten. Maar ik zou jullie eraan willen herinneren dat er geen enkele heilige zonder verleden is noch een zondaar zonder toekomst. Een parel ontstaat uit de wonde van een oester! Jezus kan met zijn liefde ons hart genezen door onze wonden te veranderen in authentieke parels. Zoals de heilige Paulus heeft gezegd, kan de Heer zijn kracht tonen door onze zwakheden. Vgl. 2 Kor. 12, 9

Onze herinneringen moeten echter niet allemaal opgestapeld blijven, zoals op de harde schijf van een computer. En het is niet mogelijk alles in een virtuele “cloud” op te slaan. Men moet leren ervoor te zorgen dat de feiten uit het verleden dynamische werkelijkheid worden waarover men kan reflecteren en waaruit men lering kan trekken en een betekenis kan halen voor ons heden en onze toekomst. Het is een moeilijke, maar noodzakelijke opdracht de rode draad van Gods liefde te ontdekken die heel ons bestaan verbindt.

Veel mensen zeggen dat jullie, jongeren, snel afgeleid en oppervlakkig zijn. Daar ben ik het absoluut niet mee eens! Men moet echter wel erkennen dat wij in deze tijd het vermogen moeten hervinden om na te denken over het eigen leven en het te richten op de toekomst. Een verleden hebben is niet hetzelfde als een geschiedenis hebben. In ons leven kunnen wij veel herinneringen hebben, maar hoeveel daarvan vormen werkelijk ons geheugen? Hoeveel zijn er van betekenis voor ons hart en helpen zin te geven aan ons bestaan? In de “social media” verschijnen de gezichten van de jongeren op vele foto’s die min of meer werkelijke gebeurtenissen vertellen, maar wij weten niet hoeveel daarvan werkelijk “geschiedenis” is, ervaring die kan worden verteld, een doel en een zin heeft. De tv-programma’s staan bol van de zogenaamde “reality shows”, maar dat zijn geen werkelijke geschiedenissen, het zijn alleen maar minuten die voor een camera voorbijgaan, waarin de personages bij de dag, zonder een plan leven. Laat je niet misleiden door dit valse beeld van de werkelijkheid! Wees hoofdrolspelers in jullie geschiedenis, beslis over jullie toekomst!